Grupa III obejmuje gleby o okresowo lub trwale niedostatecznym uwilgotnieniu; w tym:.
— gleby okresowo za suche,
— gleby trwale za suche.
Korzystna głębokość zalegania poziomu wody gruntowej będzie, podobnie jalę w glebach ornych, zależała od składu mechanicznego: w łąkowych glebach lekkich: 60-70 cm, w glebach średnich: 70-80 cm, w glebach ciężkich: 80-100 cm,* w glebach organicznych (torfy, mursze): 50--60 cm. W glebach pastwiskowych poziom wody gruntowej powinien wahać się dla gleb lekkich: 70-80 cm, średnich: 80-100 cm, ciężkich: 100--120 cm.
Gleby okresowo za mokre są typowe dla niektórych łęgów, rzadziej grądów6. Gleby trwale za mokre wykazują bardzo wysoki poziom wody gruntowej, a wiosną i jeśienią są podtapiane (poziom wody gruntowej ponad powierzchnią ziemi). Są to przeważnie gleby terenów bagiennych, rzadziej łęgowych. Występujące w III grupie gleby okresowo za suche spotyka się przeważnie na niższych grądach lub terenach pobagiennych (gleby'murszo we). Charakterystyczne są tutaj duże wahania lustra wody gruntowej (50-200 cm). Urodzaje uzależnione tu są ściśle od warunków klimatycznych. Warunki trwale za suche panują w glebach wysoko położonych grądów (przeważnie o glebach lekkich). Tereny te nie nadają się do uprawy użytków zielonych i winny być wzięte pod uprawi robią lub pod zalesienie.
3.6.2.2. POWIETRZE GLEBOWE
• ■ ’. •••'.*.*«*• • •* < *» . *,*..“* ‘ •, ' • * * • •. . . .. .' * *. ’ • ’
%
Około połowy objętości gleby stanowi woda i powietrze. Woda glebowa już została omówiona, teraz zajmiemy się powietrzem glebowym — fazą nie mniej ważną z punktu widzenia biologicznego, niż fazy stała i płynna.
Do najważniejszych właściwości powietrznych gleby zalicza się: prze-wiewność, wymianę gazów między glebą a powietrzem atmosferycznym, a także pojemność powietrzną gleby. Stosunki powietrzne są jedną z najbardziej istotnyth cech tzw. klimatu glebowego i wiążą się ściśle z procesami mikrobiologicznymi zachodzącymi w glebie.
Do najważniejszych cech dotyczących powietrza glebowego należy niewątpliwie przewiewność gleby, czyli jej zdolność do przepuszczania powietrza. Z cechą tą wiąże się .zjawisko przewietrzania gleby, a więc cecha zaopatrywania gleby w powietrze nasycone tlenem, a usuwanie
Łęgi i grądy — są to terminy określające (z punktu widzenia ekologicznego) typy siedliskowe użytków zielonych. Łęgi tworzą się zazwyczaj w dolinach rzek; charakteryzują je dobre stosunki wodne. Grądy reprezentują użytki zielone położone wyżej, o glebach suchszych (patrz. str. 305—307).