gleby214

Rys. 90. Obieg siarki w przyrodzie (wg Dudy i Zodrowa)

Do najważniejszych przemian, należy , mineralizacja związków organicznych siarki, dzięki której siarka staje się przyswajalna dla roślin. Mogą jednak również zachodzić procesy Unieruchamiania siarki nie-' organicznej (podobnie jak w przypadku azotu) w warunkach dopływu do gleby dużych ilości substancji organicznej ubogiej w S. Siarka gromadzi się wtedy w glebie w postaci białka.

W warunkach tlenowych siarczki ulegają utlenieniu na ^siarczany, ale w warunkach anaerobowych znów ulegają redukcji, przy czym dużą rolę odgrywają tu różne bakterie siarkowe. Wraz z procesami utleniania siarki zachodzi zakwaszanie środowiska glebowego ponieważ tworzy się ostatecznie kwas siarkowy i często należy stosować wapnowanie dla zobojętnienia odczynu gleby. Pewna niewielka ilość siarki zostaje zatrzymana przez kompleks sorpcyjny gleby, szczególnie przez tlenki żelaza, glinu oraz przez minerały ilaste, głównie kaolinit. Sprawa specjalnego nawożenia gleb siarką jest jeszcze otwarta. Powszechnie stosuje się gips w celu wypierania z kompleksu sorpcyjnego gleby nadmiernych ilości sodu, a jednocześnie zasilenia go w wapń. W ta-, beli 22 podano żawartość siarki w różnych glebach Polski.

4.3. CHARAKTERYSTYKA

NAJWAŻNIEJSZYCH MIKROPIERWIASTKÓW

Mikropierwiastki są to pierwiastki chemiczne występujące w roślinach (a przeważnie i w glebach) w bardzo małych ilościach, odgrywające jednak w rozwoju i wzroście roślin ogromną rolę. Choć do tej pory znaczenie pewnych mikropierwiastków i ich rola w życiu rośliny