gleby241

i powo-■jrednim orzenia, najduje

Optymalne dla rozwoju bakterii pH gleby wynosi około 7—8, jednak większość bakterii wykazuje aktywność przy pH 4f—10 (tab. 28). Najwyższą tolerancję w stosunku do kwasowości gleby wykazuje Thio bacillus thiooocidans, utleniający w glebie siarkę.

Tabela 28

Wpływ pH na rozwój bakterii (wg Musierowicza)

Dolna granica rozwoju	Optimum rozwoju	. Górna granica rozwoju _^	Rodzaj bakterii	Autor •
»	pH
7,0	7,8	_	azotawe	Gaarde i Hagem
6,5	7,1		azotowe	Gaarde i Hagem
5,3	8,4—9,3	10,3	azotowe	Mayerhof
—	8,4—8,8		azotowe	Mayerhof
3,9	-i . '	9,0	azotowe	Gerretsen iy J

Wyróżnia się następujące funkcjonalne grupy bakterii glebowych:

bakterie rozkładające substancję organiczną bezazotową,

bakterie rozkładające białka i mocznik, z wydzieleniem amoniaku,

row

bakterie nitryfikujące,    l

bakterie denitryfikujące,

bakterie wiążące wolny azot z powietrza,

bakterie siarkowe,    ' '

bakterie żelaziste,

bakterie przeprowadzające związki fosforu i potasu z form trudno przyswajalnych w formy łatwo przyswajalne przez rośliny.

5.1.1.2. PROMIENIOWCE

Promieniowce należą do najważniejszych i najliczniej występujących mikroorganizmów glebowych. Występowanie ich jest powszechne, a ich ilość w glebie wynosi 10—70% ogólnej liczby drobnoustrojów glebowych. Najkorzystniejszym naturalnym środowiskiem promieniowców jest gleba gliniasta, bogata w substancję organiczną, o odczynie zasadowym i dobrze przewietrzana. Promieniowce mają bardzo duże znaczenie w rozkładzie materii organicznej, przy czym najszybciej rozkładają one rozpuszczalne w wodzie cukrowce, następnie hemicelu-lozy i w końcu celulozę. Odgrywają one także wybitną role w tworzeniu się kwasów huminowych. Stwierdzono, że w głąb profilu glebowego ilość promieniowców maleje, ale nawet na większych głębokościach występują liczniej niż bakterie.