gleby242

mSS			* • "j i		WM
				.. jy			'/>/'i///
< iy. - vf f	'/• 'A^1fc,			• .n .*C 'V			'•‘"-ł ‘ \ VV>. }'XvVA*-/- ll'j« i
				*«§; ,*> «Y. y.
	,s•I tff v ' •: f •'A.-U

Z małymi wyjątkami grzyby są organizmami tlenowymi. Decydującym więc czynnikiem ich rozwoju są odpowiednie warunki wodno--powietrzne gleby. Bytują one zarówno w niskich, jak i wysokich temperaturach, byle by miały odpowiednią ilość wody i powietrza. Gdy zawartość wódy spada poniżej punktu więdnięcia roślin, lub gdy jest tak wysoka, że utrudnia przewietrzanie gleby, aktywność strzępków grzybów znacznie spada.

Zarówno w glebie uprawnej, jak i łąkowej, biomasa grzybów dorównuje biomasie bakterii. Jednak ich wpływ na wyczerpywanie azotu z gleby jest znacznie większy niż w przypadku bakterii. Grzyby bowiem zużywają na budowę grzybni do 60% rozkładanej materii organicznej.

W glebie bytuje wiele grzybów atakujących rośliny uprawne. Można wśród nich wyróżnić 2 grupy: grzyby saprofityczne i pasożyty korzeni.

Do pierwszej grupy należą takie grzyby, jak Pythium, porażające na glebach podmokłych korzenie kapusty, tytoniu i buraków, Rhizocto-nia solani, uszkadzający kiełki ziemniaka, oraz Fusarium culmorum,

atakujący korzenie zbóż. Działanie tych grzybów polega głównie na

^ . * #

wydzielaniu toksyn wpływających szkodliwie na siewki roślin.

Do drugiej grupy grzybów należą między innymi Synchytrium en-dobiottcum, wywołujące raka ziemniaczanego, oraz grzyby wywołujące choroby podsuszkowe zbóż, jak Ophiobolus graminis, czy Cercosporella herpotrichoides.

Największe znaczenie glebotwóreze mają grzyby silnie kwaśnych gleb leśnych, gdzie występują głównie w warstwach fermentacyjnych i humifikacyjńych, przyczyniając się do rozkładu substancji organicznej (np. błonnika, skrobi, żywic, lignin) i zakwaszania jej. Występują także w dużych ilościach w kwaśnych glebach bagiennych.

Grzyby odgrywają doniosłą rolę w procesach humifikacji (Waks-mann, Muller, de Koening i inni). W procesach tych biorą udział: Cladosporium humificans, Trichoderma mride i inne.

Grzyby pobierają azot głównie w formie amoniaku i aminokwasów, ale nie są zdolne do utleniania amoniaku do form saletrzanych. _t Mogą one natomiast utleniać w słabym stopniu siarkę.

Często żyją grzyby w symbiozie z roślinami wyższymi, tworząc tzw. mikoryzę. Mikoryza występująca * nai korzeniach większości roślin (szczególnie na korzeniach drzew leśnych, zbożach, motylkowatych, wrzosowatych i innych) dostarcza roślinom, z którymi grzyby współżyją, wodę i składniki pokarmowe (azot, potas, fosfor i inne). W zamian za to grzyby mykorizowe pobierają z korzeni roślin węglowodany. Grzyby mikoryzowe dostarczają ponadto roślinie substancji stymulujących kiełkowanie i wzrost.