gleby279

2.1.3. KLASA Ilia m GLEBY ORNE DOBRE

Gleby te mają już wyraźnie gorsze właściwości fizyczne i chemiczne lub występują w mniej korzystnych warunkach fizjograficznych od gleb klasy I i II. W pierwszym rzędzie odnosi się to do stosunków wodnych (poziom wód gruntowych może podlegać stosunkowo znacznym wahaniom). Dlatego gleby te cechuje na ogół mniejszy wybór roślin uprawnych od tych, które mogą być uprawiane na glebach I i II klasy, a wysokość plonów waha się w szerokich granicach, w zależności od stopnia kultury, umiejętności uprawy i nawożenia, a także w pewnym stopniu od warunków atmosferycznych. Niektóre z gleb zaliczanych do klasy Ilia mogą być także trudniejsze do uprawy. Większość gleb tej klasy wykazuje już pewne oznaki procesu degradacji, a w przypadku gleb płowych poziom próchniczny jest najczęściej barwy szarej lub jasnoszarej (w stanie świeżym). Gleb tych jednak nie można jeszcze nazwać glebami wadliwymi, gdyż ujemne cechy występują w stopniu nieznacznym. Gleby omawianej klasy są zmeliorowane lub nie wymagają melioracji.

Na lżejszych odmianach tych gleb osiąga się wysokie plony żyta, jęczmienia, owsa i ziemniaków, a w warunkach wysokiej kultury oraz na glebach cięższych dobre plony buraków cukrowych, pszenicy, *jvarzyw i koniczyny czerwonej. Gleby tej klasy przeważnie mogą wejść w skład kompleksów przydatności rolniczej gleb pszennych dobrych, a w niektórych przypadkach będą stanowić najlepsze gleby kompleksów żytnio-zie-mniaczanych bardzo dobrych. Nadają się również pod sady.

ieryzuje ne, zimn w okrese lub brył* ją więc runkach sokie pic to plonu; Znaczna w o za w przechodź w skład kompleks

Do klasy Ula zalicza się gleby brunatne i płowe wytworzone z piasków gliniastych mocnych, różnych utworów pyłowych i glin lekkich oraz z iłów pylastych, średnio dobre czarnoziemy leśno-stepowe i leśno-łąkowe wy tworzone z glin, iłów i utworów pyłowych oraz z piasków gliniastych mocnych. Do klasy tej zalicza się także najlepsze odmiany rędzin kredowych — brunatnych i właściwych, średnio dobre rędziny kredowe — czarnoziemne i namyte (deluwialne) oraz najlepsze rędziny gipsowe. Ponadto średnio dobre mady pyłowe oraz najlepsze spośród mad ciężkich i piaszczystych. W klasie Ilia. znajdują się również zmeliorowane (lub nie wymagające melioracji) gleby torfowo-murszowe.

2.1.4. KLASA Illb - GLEBY ORNE ŚREDNIO DOBRE

Gleby orne średnio dobre zasadniczo są zbliżone właściwościami dc gleb klasy Ilia, ale w jeszcze większym stopniu zaznaczają się w mcfc gorsze właściwości fizyczne lub chemiczne, bądź gorsze warunki fizjograficzne. Poziom wód gruntowych ulega w glebach klasy IHb jeszcze większym wahaniom, a plony w jeszcze większym stopniu uzalezmone są od

warunków atmosferycznych. Niekiedy bywają to gleby okresowo za suche, niekiedy mogą byó okresowo za mokre. Gleby tej klasy mogą być nara żonę na erozję. Oznaki procesu degradacji, o ile występują, są juz zazwjfe

asami