gleby280

czaj wyraźnie zaznaczone. Omawiane gleby, choć zasadniczo jeszcze dość dobre, mogą być uważane w pewnym stopniu za wadliwe. Niektóre z nich są trudniejsze do uprawy. Na glebach klasy Illb przy wysokiej kulturze i pomyślnym przebiegu warunków atmosferycznych można osiągnąć dobre plony pszenicy, buraków cukrowych i koniczyny czerwonej. O ile nie są zbyt ciążkie, gleby tej klasy wchodzą przeważnie w skład kompleksów żytnio-ziemniaczanych bardzo dobrych, natomiast cięższe spośród nich — w skład kompleksów pszennych dobrych, bądź zbożowo-paste-wnych mocnych, a nawet niekiedy w skład kompleksów, pszennych wadliwych. Nadają się również pod sady.    \

Do klasy Illb zalicza się gleby brunatne, płowe i opadowo-glejowe wytworzone z piasków gliniastych mocnych lub lekkich na cięższych podłożach, wytworzone z glin lekkich, iłów i utworów pyłowych wodnego pochodzenia. Ponadto wchodzą- tu gorsze odmiany czarnoziemów leśno--stepowych i średnio dobre czarnoziemy leśno-łąkowe wytworzone z glin, iłów, utworów pyłowych wodnego pochodzenia i piasków gliniastych mocnych,; a także średnio dobre mady i . rędziny. Ponadto dobre gleby orne wytworzone z utworów torfowo-murszowych, zmeliorowane lub nie wymagające melioracji.    ' 2.1.5. KLASA IVa — GLEBY ORNE ŚREDNIEJ JAKOŚCI

»

Są to gleby o zdecydowanie mniejszym wyborze roślin uprawnych niż gleby poprzednich wyższych klas. Plony na ogół są na nich średnie, nawet gdy gleby te znajdują się w dobrej agrotechnice, przy czym w znacznym fetopniu uzależnione są od ilości i rozkłady opadów atmosferycznych, szczególnie w okresie wegetacyjnym. Gleby te nieraz występują w gorszych położeniach fizjograficznych, na większych spadkach i często narażone są na erozję wodną.

	.. / .^41 ISęm	wmm
fŚcfpi	W	pfet-
2idt	mm	Ktes

Gleby ciężkie tej klasy są zasobne w składniki pokarmowe i charakteryzuje je duża żyzność potencjalna.(naturalna), lecz są mało przewiewne, zimne i mało czynne biologicznie, przeważnie ciężkie w uprawie, w okresach upałów zsychają się, tworząc głębokie pęknięcia i szczeliny lub bryły trudne do rozbicia, w okresie wilgotnym mażą się, wymagają więc umiejętnego uchwycenia pory uprawy. W sprzyjających warunkach atmosferycznych i przy dobrej kulturze mogą dać nawet wysokie plony pszenicy, buraków cukrowych i koniczyny czerwonej. Żyto plonuje na nich przeważnie gorzej od pszenicy i jest mniej pewne. Znaczna część gleb klasy TVa ma poziom-wód gruntowych okresowo za wysoki i wymaga melioracji (drenowania), a, po jej wykonaniu przechodzi do klas wyższych (nawet do klasy II). Gleby te wchodzą w skład kompleksów zbożowo-pastewnych mocnych, bądź w skład kompleksów pszennych wadliwych. W większości przypadków mogą być przydatne pod sady, ale nie pod wszystkie gatunki drzew.