gleby303

pują z reguły gleby mineralne zasilane wodą gruntową, bądź spływającą na wiosnę z terenów otaczających. Niekiedy z powodu wysokiego położenia (a niskiego poziomu wody gruntowej) rośliny cierpią na tych siedliskach na brak wody.

Wśród grądów wyróżnia się następujące typy siedliskowe:

Grądy właściwe — najpospolitsze, położone na stokach, a nawet grzbietach pagórków, okupujące często niewielkie wyniesienia śródtorfowe powstałe w wyniku obniżenia się poziomu torf osińska, a także występujące na pobrzeżach torfowisk. Na grądach właściwych tworzą się tzw. łąki gruntowe, często śródpolne. Charakteryzują się one glebami różnych typów, oddolnie oglejonymi (gleby brunatne, płowe, rdzawe, czarne ziemie lekkie, gleby murśzowate i murszowo-mi-neralne).

Grądy „z u bo żal e”, czyli poleśne — powstały przez wylesienie borów świeżych! wilgotnych. Występujące tam gleby należą do typu gleb rdzawych właściwych i rdzawych bielicowanych, gleb brunatnych wyługowanych, oddolnie oglejonych, oraz do gleb murszowa-tych, bielic owo-torf owych, bielicowo-torfiastych i bielicowo-glejowych.

Grądy popławne. Grądy te należą do najżyźniejszych, gdyż położone są na dolnych częściach pagórków lub na tarasach. Stąd też w czasie roztopów, a także w razie nawalnych deszczów, zasilane są mniej lub bardziej żyznymi wodami spływającymi z pól ornych wyżej położonych (wraz z cząstkami glebowymi spływa też część nawozów mineralnych). Gleby grądów popławnych należą do deluwialnych, a więc głębokich i zawierających olbrzymie niekiedy ilości próchnicy w t/ha. Powstają na nich bogate zespoły roślin \ łąkowych (Arrhenatherum), z takimi trawami, jak owsica omszona (Avenastrum pubescens), czy rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius).

Grądy połęgowe — zalegające w dolinach rzek, lecz ze względu na zmianę warunków ekologicznych (np. wybudowanie wałów) zbliżone do grądów właściwych (brak użyźniających zalewów). Na grądach połęgowych występują gleby mado we podlegające ewolucji w kierunku innych typów (takie zjawiska obserwuje się często w glebach tzw. starych tarasów akumulacyjnych). Gleby te mają różną wartość (od piasków aluwialnych do mad ciężkich i bardzo ciężkich).

3.3.2. ŁĘGI

Do łęgów zaliczamy siedliska łąkowe znajdujące się w dolinach rzek i podlegające zalewom (rys. 109). Tworzące się w takich warunkach, gleby (mady) należą przeważnie do bardzo żyznych. W zależności ca Stosunków wodnych panujących w dolinie wyróżnia się łęgi: właściwe, rozlewisko we i zastoiskowe.