gleby357

margle

g&iużej 'tisiero-•zewyż-iasowe. /ch za-dą one tna na

i, które //ego. ny wa-

asząne . • domie-ietrzeli-óre na-estniczą

• 1 /
X

czwarto

nie duży procent domieszek wykazują rędziny brunatne i namyte (de-luwialne). Do rędzin czystych należą niewielkie stosunkowo partie na stokach i wierzchowinach pagórków.

Ogólna charakterystyka rędzin

Rędziny są glebami zasobnymi w wapń (częściowo i w magnez) i próchnicęn[do_^gZoUoraz części ilaste. Stwarza to warunki do powstawania tak pożądanej budowy ziarnistej w poziomach próchnicznych, a drobnopryzmatycznej lub drobnoorzechowej i orzech^weT—^ w głęb-szyęh-Skały macierzyste, zwłaszcza wapienie kredowe — wykazują zazwyczaj dość głębokie zwietrzenie, a pod warstwą zwietrzałą skała jest popękana. Zwietrzeliny i spękania wykazują obecność iłu.

Rędziny charakteryzują się na ogół bardzo korzystnymi właściwościami fizycznymi. Silnie uwilgotnione na wiosnę, rędziny szybko obsychają. Bardzo ważne jest zatem wybranie odpowiedniego '.terminu rozpoczęcia upraw — gdy gleba nie jest ani za mokra, ani za sucha. Stąd też rędziny często określane są jako gleby „minutowe”.

Właściwości chemiczne rędzin

Rędziny charakteryzują się odczynem słabo zasadowym_T a w pozior mie próchnicznym tworzą się związki kompleksowe ilasto-próchniczno -żelaziste, nie ^podlegające przemieszczaniu w głąb . profilu. Również

mało ruchliwe. Gleby te są adsorp-cyjnie nasycone. Zasobność rędzin w składniki przyswajalne dla roślin jest różna i w większym stopniu niż w innych typach gleb zależy od zawartości w nich próchnicy. Szczególnie chodzi tu o fosfor, który jest (ze względu na wysokie pH) trudno przyswajalny. Zasobność w potas jest w rędzinach zadowalająca, a nawet może być wysoka (szczególnie w rędzinach gipsowych).

Spośród rędzin starszych formacji geologicznych, rędziny dewońśkie są bogate w niektóre mikroelementy (mangan, tytan) zawarte w wierzchnich warstwach oraz w związki miedzi, żelaza, kobaltu, cynku, niklu i inne — w skale macierzystej (wapienie chęcińskie).

Mikromorfologia rędzin

W mikromorfológii rędzin wyróżnią się następujące cechy charakterystyczne:

—    Szkielet składa się prawie wyłącznie (lub w przewadze) z ziarn kal-cytu, dolomitu lub gipsu, bądź z drobnych odłamków wapiennych.

—    W solum (gleba + podglebie) zawarte są amorficzne, bardzo ciemne, części organiczne złożone z humianów wapnia.