gleby382

szowskich) uległ częściowemu zniszczeniu przez erozję i przekształcił się' w gleby brunatne. W niższych położeniach licznie występują czarnoziemy deluwiąlne.

Opis profilu czarnoziemu zdegradowanego, wytworzonego z lessu ilastego:

Opatkowice, profil 7, położenie równe, Z. Olszewski i inni.

Ap 0—30 cm — ciemny less ilasty, struktura drobnogruzełkowa,

Ąi 30—60 cm — less ilasty o strukturze drobnogruzełkowej.

Przejście do następnego poziomu stopniowe.

AiB 60—100 cm — poziom przejściowy barwy brunatnej, z licznymi naciekami próchnicznymi, dość zwięzły, o składzie mechanicznym lessu ilastego i strukturze drobnopryzmatycznej. Przejście stopniowe.    _;

C 100—150 cm — less ilasty barwy żółtej-. Węglany pojawiają się na głębokości 150 cm.

Właściwości fizyczne czarnoziemów proszowskich są na ogół dobre, zwłaszcza wysoka jest ich porowatość, wahająca się w poziomie próch-nicznym w granicach 49—53%, a w niższych poziomach 41—50°/o. Duża jest również ich kapilarna pojemność wodna, natomiast pojemność powietrza jest nieco za niska. Gleby te charakteryzują się także dobrą strukturą, właściwą przepuszczalnością i są łatwe do uprawy. Odczyn czarnoziemów proszowskich waha się w granicach pHc 5,4—8,5 i pHw 4,5—7,5. Te dość silne wahania odczynu uzależnione są od występowania węglanu wapnia lub jego braku. Gleby z osypką krzemionkową na agregatach spotykane są rzadko.

Zawartość próchnicy w poziomach orno-próchnicznych waha się w tych glebach w granicach .2,4—3,5%. W poziomach przejściowych ilość próchnicy wynosi jeszcze około 1%. Stosunek C:N rzadko przekracza 9. Wśród kwasów próchnicznych przeważają kwasy huminówe (głównie szare), a stosunek kwasów huminowych do fulwowych wynosi 1,10— —1,90. Zaopatrzenie w składniki dostępne dla roślin kształtuje się następująco: poziomy orno-próchniczne są zasobne w potas i siarkę, a średnio zasobne w fosfor. Zaznaczają się jednak pewne braki Mg, Cu i Mn.

Czarnoziemy proszowskie należą pod względem ich wartości rolniczej do gleb bardzo dobrych i dobrych. Mankamentem są zachodzące w tych terenach procesy erozyjne, prowadzące do zmywania gleby próchnicznej i przekształcania czarnoziemów w gleby brunatne. Stopień degradacji tych gleb, uzależniony głównie od głębokości zalegania CaC0₃, należy uważać za-iredni. Stosunki wodne są w tych glebach na ogół dobre. Czarnoziemy nie podlegające procesom erozyjnym zalicza się na ogół do I i II klasy bonitacyjnej (kompleks glebowo-rolniczy 1,

			-
		; ł^v;VfĄ V • %VĄ'i » >V7< iw.v>v/■■ ^1 wa