Wyróżnia się 2 podtypy czarnoziemów iesno-iąkowych.
Są to:
%
— czarnoziemy leśno-łąkowe, właściwe, " •
— czarnoziemy leśno-łąkowe, zdegradowane.
Najbardziej pospolite są czarnoziemy leśno-łąkowe, właściwe. Czai-noziemy zdegradowane tworzą się ze skał macierzystych głębiej odwapnionych i różnią się ód czarnoziemów właściwych bardziej kwaśnym odczynem (pHc 6—6,5) i zróżnicowaniem póziomu próchnicznego na dwie części: górną — jaśniejszą, która zazwyczaj odpowiada warstwie uprawnej Ap, i dolną — ciemniejszą — Ax (rys. 132).
Rys. 132. Czarnoziem leśno-łąkowy właściwy (a)' i zdegradowany (bj, (oryg.}
Często degradacja czarnoziemów ' leśno-łąko wy eh przebiega w. kierunku powstawania gleb brunatnych; Douczy to szczególnie terenów położonych wyżej. Badania mikroszlifowe poziomów brunatnych, tworzących się w tych glebach bezpośrednio pod poziomem Ai, wykazują wzbogacenie materiału glebowego, w ił, który jednak nie pochodzi z przemycia górnych poziomów, a powstał na miejscu w wyniku wietrzenia: Upoważnia to do oznaczania tego poziomu jako poziomu brunatnienia (B). W • niektóryph wypadkach degradacja idzie tak daleko, iż gleba jest bardziej zbliżona do gleby szarej niż .do czarnoziemu, gdyż ilość próchnicy spada poniżej 2°/o (np. czarnoziemy kaliskie).
Czarnoziemy leśno-łąkowe tworzą się. z utworów pyłowych (przeważnie wodnego pochodzenia), gliny zwałowej, (często marglistej), iłów