gleby409

Rys. 140. Gleby brunatne (oryg.) a ~~ kwaśna, ~b_m~ bicbćowana, c — biclicowana v/ uprawie poloV;ej

Według Kundlera, w glebach brunatnych kwaśnych jony wodorotlenku glinu wnikają, między warstwy minerałów ilastych, które przeobrażają się we wdórne chlory ty o malej zdolności sorpcyjnej. Roztwory koloidalne ilasto-żelaziste, ulegając pod wpływem Al'^f '^{i i}'-jonów koagulacji, nie przemieszczają się w głąb gleby, mimo kwaśnego jej odczynu.

W przypadku niekorzystnego rozkładu próchnfly surowej (w zespołach borowych, gdzie następuje nagromadzenie się kwaśnej substancji organicznej), w glebach brunatnych kwaśnych mogą zachodzić początkowe procesy brelicowe.

Omawiane gleby tworzą się z kwaśnych magmatytów (granity;, a także' ze skał metamorficznych (gnejsy) oraz osadowych mechanicznych: glin zwałowych głęboko odwapnionych, różnych piasków i piaskowców, utworów pyłowych widnego pochodzenia.

W Polsce gleby brunatne kwaśne są najbardziej rozpowszechnione w Karpatach i Sudetach, gdzie wytworzyły się ze zwietrzeliny piaskowców, granitów i gnejsów w reglu dolnym (Strzemski) oraz w północnej części Polski — z głęboko odwapnionych iłów i glin zwałowych.

Własności rolnicze gleb brunatnych kwaśnych uzależnione są w dużej mierze od charakteru skały macierzystej. Najczęściej stopień wy-sycenia masy glebowej kationami o charakterze zasadowym waha się w granicach 20—40%, zawartość próchnicy w poziomie Ap wynosi 1,5—