W
męm |
Ę |
mmm |
\■ ’ ■ . 1 ’.-v;-v ••: |
ług niektórych autorów, próchnica) na pewnej głębokości w profilu osadzają się, tworząc poziom Bt. Błonki koloidalne wyścielające wewnętrzne ściany porów tego poziomu są łatwo rozpoznawalne w mikroszlifach glebowych. Obserwowane pod mikroskopem przy skrzyżowanych nikolach, dają charakterystyczne efekty świecenia, co ma być dowodem ich pochodzenia z wmycia, a nie z powstania na miejscu w wyniku wietrzenia 1.
Zdaniem Duchaufoura, części organiczne osadzone w poziomie Bt zostają mineralizowane przez drobnoustroje glebowe.
Z biegiem czasu nad poziomem Bt mogą powstawać gorsze warunki wodno-powietrzne, wskutek czego w dolnej części poziomu A3 powstaje strefa odgórnie oglejona „g” barwy białawej (rys. II-5). W skrajnych przypadkach poziom A3 (tj. poziom przemycia, określany także poziomem „płowienia”) może ulec całkowicie wybieleniu i w toku dalszego
i
pogarszania się stosunków powietrznych w całym profilu mogą pojawić się oznaki odgórnego oglejenia, a gleba może przejść do innego typu, zwanego „pseudoglejem”.
Zabarwienie płowe ppziomu A3 związane jest z procesami przemywania iłu koloidalnego: część iłu (a wraz z nim i brunatne żelazo trójwartościowe), pozostaje w tym poziomie nadając mu zabarwienie beżowe (j^owe). Na zabarwienie to wpływa także próchnica wmywana w niewielkiej ilości z poziomu akumulacji biologicznej oraz wleczona z tego poziomu do poziomu As przez licznie występującą drobną mezofaunę. Badania wykazały także, że zawartość próchnicy w poziomie płowienia (A3) wynosi 0,5—l,O0/o, przy czym część jej ma charakter odchodów me-zofauny (mikrokoprolity).
232.1. BUDOWA MIKROMORFOLOGICZNA GLEB IŁOWYCH
W poziomie Ap pomiędzy ziarnami mineralnymi mikroszkieletu widać klaczko watę, amorficzne skupienia próchnicy, przeważnie pochodzenia koprogenicżnego. W poziomie tym często spotykane są nierozłożone szczątki resztek pożniwnych z dobrze widoczną ligniną, a także plamki żelaziste. Poziom A3 jest znacznie uboższy w próchnicę, ale widoczna jest pewna ilość plazmy spływowej jasnęrdzawej, wyścielającej niektóre makropory i świecącej przy skrzyżowanych nikolach mikroskopu. W całej masie widoczne są często poziome spękania (gleby lessowe) związane z występowaniem struktury warstwowej.
Według nowszych badań plazma spływowa (wyścielająca ścianki porów glebowych) niekoniecznie musi pochodzić, z przemycia wyższych poziomów glebowych, ale może powstawać równocześnie z osadzaniem się danej skały (np. gliny). Może też powstawać wtórnie — w wyniku ruchów na małą odległość «w już wytworzonych poziomach Bt. (Liberoth, Koppt Jager).