go też gleby opadowo-glejowe wykazują odczyn kwaśny; w głąb profilu pH gleby przeważnie wzrasta.
Obraz mikroszlifu gleb opadowo-glejowych wskazuje na gęste ułożenie ziarn mikroszkieletu i plazmy. Ilość makropor jest bardzo mała. W poziomie At występuje substancja organiczna, zarówno dobrze jak i słabo rozłożona oraz duża ilość drobnych konkrecji żelazistych. W poziomach odgórnie glejowych osobno rozpatrywać należy różniące się budową mikromorfologiczną plamy zielonoszare i rdzawe. Pola jaśniej zabarwione to przeważnie gęsto ułożony mikroszkielet pyłowy, między którym rozpościera' się plazma złożona z grubego iłu (5—0.2 um),
Bys.. 159. Mikroszlif z gleby pseudoglejowej. Widoczne wytrącenia żelaza (ciemne : plamy) oraz konkrecje (silne pow.), (wg Bltimmela)
(Miickenhausen). Plamy rdzawe składają się z większej ilości iłu i zawierają więcej por i szczelinek. Na ściankach szczelinek występują bardzo charakterystyczne „okładziny’7 ciemnobrunatne, a w porach uporządkowana plazma koloidalna barwy żółtej lub czerwonobruiiatnej. Występują tu też bardzo liczne ciemne konkrecje o postrzępionych brzegach (rys. 159).
Gleby opadowo-glejowe dzielą się na następujące podtypy:
— gleby opadowo-glejowe, właściwe,
— gleby opadowo-glejowe, zbielicowane,
— gleby stagnoglejowe.