3.7.1.1. GLEBY OPADOWO-GLEJOWE (PSEUDOGLEJE) WŁAŚCIWE
Są to wśród gleb pseudoglejowych gleby najczęściej spotykane i najbardziej charakterystyczne. Wykazują następującą budowę profilową: AP-gi-g2-C (rys. HI-8). Poziom orno-próchniczny ma zabarwienie stalowo-szare, strukturę gruzełkową lub niekiedy płytkową, układ pulchno-zwię-zły. Pod tym poziomem występuje poziom opado.wo-glejowy gt zbudowany z materiału lżejszego, barwy żółtawobiałej, często z licznymi drobnymi manganiakami (pieprzami). Leżący pod nim poziom g2 złożony jest z materiału bardziej zwięzłego, barwy rdzawozielonkawej (plamistość), zawiera także liczne wytrącenia żelaziste w postaci drobnych konkrecji (pieprzy), plam i smug. Poziom ten ma przeważnie dużą miąższość, wykazuje liczne szczeliny (w okresie suszy) i smugi jasne i rdzawe, czasami ciemne. Często jest marmurkowaty. Ku dołowi oglejenie stopniowo zanika, a na głębokości około 2 m lub wcześniej pojawia się skała macierzysta nieoglejona C lub słabo oglejona Cg (rys. 160a). ;
<k\ |
to |
•fr |
* |
* | |
t |
— | ||||
* - |
C | ||||
* |
«• |
i |
Hys. 160. Gleby opadowo-glejowe (oryg.) a — właściwa, ł> —zbielicowana, c — stagnoglej
Gleby opadowo-glejowe wymagają uregulowania stosunków wodno--powietrznych, a ich wartość kształtuje się w zależności od stosunku okresu. trwania poszczególnych faz uwilgotnienia, składu mechanicznego, stopnia kultury itp.; — w granicach od klasy R Illb do R IVb, a nawet V.