gleby473

grube pokłady. Stanowią one typy siedliskowe trwałych użytków zielonych, jak łęgi zastoiskowe lub bielawy zalewne. Na rozwój tych gleb wpływają więc zarówno wody stojące przez dłuższy czas, jak i wysokie wody zalewowe występujące w okresach wezbrań.

Gleby te stanowią przejście pomiędzy glebami mułowo-torf owymi a torfowymi. Charakteryzują się zabarwieniem ciemnym, wysokim zazwyczaj stopniem rozkładu i dużą zawartością części mineralnych. Mają odczyn słabo kwaśny lub obojętny, są adsorpcyjnie nasycone, wykazują wysoki, ciężar objętościowy, (a w stosunku do głęb innych torfów) niską porowatość i pojemność wodną.

Torfy te tworzą się z roślinności szuwarowej z dominancją trzciny i skrzypów, a także turzyc wysokich, manny mielec i mozgi trzcinowatej (rodzaj: gleby torfowe szuwarowe). W warunkach dopływu eutroficznych wód Wypływających u podnóża tarasu doliny; mogą powstawać zbiorowiska olszy czarnej (Alnus glutinosa), -tzw. Alneta (olsy). Torfowiska olsowe charakteryzują się występowaniem kęp z olszą oraz pod-topionych dolinek. Na kępkach poza olszą rośnie także brzoza omszona (Betula pubescens) i kruszyna (Frangula alnus), w dolinkach zaś różne turzyce (Carex sp.), łoza (Salix cinerea), czermień błotna (Calla palust-7is), kosaciec żółty (Iris pseudoacorus) i inne (rodzaj: gleby torfowe olsowe).

Powstający w takich zbiorowiskach torf olsowy (= olesowy) ma barwę ciemnobrązową lub .czarną, jest silnie rozłożony, zawiera kawałki drewna olchowego i brzozowego, ma budowę „amorficznie-kawałkową”: rozpada się łatwo na większe agregaty (kawałki) wścielone w substancję amorficzną. Zbutwiałe „kawałki’* drewna olchy mają odcień czerwonawy. Odczyn tego torfu jest słabo kwaśny, ciężar objętościowy dość wysoki, zasobność w składniki pokarmowe roślin znaczna. Wiosną torfowiska olsowe bywają niekiedy całkowicie zalewane wodą. Torfowiska te- stanowią typowe siedliska leśne. W przypadku żyznych wód o dobrym odpływie olsza czarna osiąga znaczną wysokość i dobrą jakość- Szczególnie dobre warunki wzrostu powstają dla olszy, jeśli pod warstwą torfową zalegają namuły. W drzewostanie pojawia się wtedy jesion — Fraxinus excelsior (ols jesionowy).

Torfowiska darniowe zasilane są wodami spływającymi z wyżej położonych terenów. Gleby torfowe torfowisk darniowych wykazują barwy brunatne lub szaro-brunatne, mają odczyn.kwaśny, są przeważnie mniej rozłożone i mniej, zamulone niż dolinowe. Ich masa -torfowa złożona jest głównie z turzyc i mchów. Charakterystyczną rośliną jest także bobrek trójlistny (Menyanthes trifoliata),:wełnianka szeroko- i wąskolistna (Eriophorum angustifolium, E. latifolium), siedmiopalecznik błotny (Coroa-rum palustre) i inne (rodzaj: gleby torfowe turzycowiskowe). Wśród turzyc dominują turzyce średnie i niskie, -tworzące tzw. thedio- i paruo-caricetum. Gleby te charakteryzuje znacznie większa porowatość i po-

fyanc