glotto10

do wyrazów pospolitych: mamusi-(a), lamp-(a), kur-(a),„ no-(s), la-(s), ko-(sz). Dzieci będą zapewne wymawiały całe wyrazy i to postępowanie uznamy za poprawne. Zwrócimy im jednak uwagę na te brakujące głoski. Będziemy dążyli do tego, aby dzieci wymawiały brakujące głoski. Będzie to zapewne wymagało wielu ćwiczeń z. tego zakresu. Trudne dla dzieci będą spółgłoski, gdyż dzieciom nie jest dobrze znana ich postać izolowana. Możemy więc w zabawie w „Echo” uczyć wymawiania spółgłosek w izolacji. Zwracamy uwagę na ich właściwą postać. Nie może im towarzyszyć samogłoska y lub inny element wokaliczny (inna głoska).

4). Wprowadzić do zabaw konstrukcyjnych klocki LOGO. (Każde dziecko powinno posiadać własny komplet klocków LOGO.)

\a 4‘. \ L ,’XJó aa etapie siuż> v 'c-du dzieci, wszystkim do zabaw konstrukcyjnych. Internujemy dzieci, ze na klockach są litery. Litery czują się bardzo zle, gdy stawia się je na głowie. Szlaczek to krzesełko (spodeczek) liter, nie wolno więc ustawiać klocków krzesełkiem do góry. Wymagamy, aby krzesełko (można ten szlaczek, który jest tu punktem odniesienia, nazywać inaczej) było przy dziecku, gdy klocek leży. W czasie zabaw nastąpi oswojenie dzieci z literami; te dziwne znaczki, które dzieci spotykają w czytanych przez dorosłych książkach i czasopismach, staną się dzieciom bliższe. Będziemy więc mogli włączyć klocki do różnych ćwiczeń związanych z innymi zadaniami stawianymi przed nauczycielem i dzieckiem w tym programie. (Zob. szersze informacje w instrukcji zatytułowanej Klocki LOGO do zabawy i nauki wymowy, czytania, pisania, ortografii i matematyki.)

5) . Rozwijać pamięć fonetyczną i wzrokową, posługując się elemen

tarnymi jednostkami językowymi (sylabami, samogłoskami ustnymi, spółgłoskami: m, f, s, z, ś, ź, sz, ż, ch i literami o prostej budowie graficznej).

Ad 5). W czasie czytania i pisania dziecko styka się z jednostkami języka, które nie oznaczają otaczającego dziecko świata. Dziecko musi je pamiętać bez podpierania się pojęciami. Słysząc głoskę, musi ją zapamiętać jako zjawisko głosowe, literę musi zapamiętać jako mało z rzeczywistością związany obrazek graficzny. Nie są to łatwe zadania. Do tych zadań należy dzieci przygotowywać poprzez zabawy, w których dzieci zapamiętują sylaby (dzieci mogą być sylabinkami), głoski, litery. Dziecko powinno dobrze przyjrzeć się ’ i terze ihy moałc i -• rnrwnvrn zasic >dn <’.'•> • v 'Hor'* 'i' •••

jcaćit-.n v wi ilaiiizAz »v u** ,aouA_    , _.v_*z*.» uiin

zabawy będą litery ukryte w zbiorach liter, w napisach pod rozsypankami obrazkowymi. Posługując się literami przez cały czas używamy głosek podstawowych jako nazw liter. Nie używamy nazw z alfabetu: be, ce, de, ef, ge, jot, zet itp. Do spółgłosek nie dodajemy samogłoski y lub i. Nie wolno mówić: by, cy, dy, fy, zy, śi, ći itp. Wymawiamy pojedyncze głoski, a nie grupy głoskowe. Również dzieci uczymy takiego wymawiania bez dodawania samogłoski y lub i. Najlepiej wziąć tu ostatnią głoskę z wyrazu. W wyrazie las na końcu jest głoska s, a nie sy, w wyrazie masz jest sz a nie szy. Należy wydłużyć końcową głoskę i zaobserwować jej brzmienie.

6) . Ćwiczyć umiejętność porównywania i identyfikowania liter.

Ad 6). Porównywanie liter powinno prowadzić do poznania ich cech dystynktywnych. Jest to możliwe, gdyż dzieci od samego początku stykają się z pełnym alfabetem. Najpierw porównujemy litery znacznie różniące się od siebie. Ostatecznie dochodzimy do liter, które różnią się drobnym elementem graficznym (znakiem diakrytycznym) lub są tym samym znakiem, tylko inaczej umieszczonym w przestrzeni. Poznanie liter opartych na tym samym znaku

27