glotto20

pisaniu, jest bardzo ważne. Zawsze zwracamy uwagę na właściwą postawę przy pisaniu i sposób trzymania ołówka, długopisu czy pióra. Posłużymy się tu pomocą dydaktyczną pt. Kierunek kreślenia i sposób łączenia liter.

35) . Sprawdzić odpowiednimi testami stan gotowości dziecka do

nauki czytania i pisania.

Ad 35). Jeśli poprawnie wykonaliśmy wszystkie zadania związane z przygotowaniem dzieci do nauki czytania i pisania, to na pewno rozbudziliśmy w dziecku chęć czytania i pisania. Dzieci nasze są tak przygotowane do czytania i pisania, że mogą same rozpocząć czytanie i pisanie. To byłby właściwy moment do rozpoczęcia czytania ^: pisania. Jeśli chcemy rozpocząć czytanie : pisanie. :o powinniśmy stwierdzić, o*; est stan przygotowania aztecka u o tiauki czytania i pisania. Sprawdzamy odpowiednimi próbami diagnostycznymi stan syntezy i analizy fonemowej z utrudnieniami oraz bierną znajomość liter i umiejętność ich szybkiego wiązania z fonemami. Sprawdzamy też umiejętność wydłużania wyrazów. Nie rozpoczynamy czytania z dzieckiem, które niechętnie się do tego odnosi.

36) . Ćwiczyć czytanie wyrazów techniką „ślizgania się” z litery na

literę. Zabronić literowania (głoskowania).

Ad 36). Dużym zagrożeniem dla czytania jest literowanie (głoskowanie). Ta pseudotechnika pojawia się często jako efekt zaniedbań w przygotowaniu dzieci do czytania. Dzieci słabo znające litery są nakłaniane do ich wiązania z fonemami. Dopiero po przekonaniu się, że litery są znane dziecku, przystępuje się do czytania wyrazu, co wyraża się często ponownym odczytaniem poszczególnych liter, a następnie próbą syntezy. Jeśli dziecko dobrze odczytało litery, to żąda się, aby od razu dokonało syntezy. Do syntezy wielokrotnie nie dochodzi, gdyż umiejętność syntetyzowania jest na bardzo niskim poziomie. Jedną z istotnych przeszkód jest tu

także dodawanie do spółgłosek samogłoski y. Z tych powodów zabraniamy literowania, a dzieci, które w jakiś sposób nauczyły się tej pseudotechniki, staramy się przestawić na ślizganie się, które jest wstępną techniką czytania, a pomaga nam przez całe życie w odczytywaniu wyrazów nieznanych i bardzo długich.

Do ślizgania się dzieci zostały przygotowane. Dotychczas ślizgały się na głoskach, które podawaliśmy im do syntezy; teraz same muszą związać litery z fonemami. Domagamy się, aby dzieci przystępowały do czytania z chwilą pojawienia się w zasięgu wzroku wyrazu. Kontrolujemy, czy dzieci nie literują w umyśle. Czas ślizgania się nie powinien być dwu-, trzykrotnie dłuższy od czasu, w jakim dziecko wymawia wyrazy w swobodnych wypowiedziach. Wvdłużać można tylko te głoski, które są trwałe. Nigdy nie v> ;»uzam' '-a^rr><".>łoseK nosowvcn e i i >poigiosck .H>ło(wurtt«.h •. .

I. a. przylanych c, Jz, c, Jz. --z. iż 'raz cybuchowych p. b. t, d k. g Wśród głosek nietrwałych są tylko dwie samogłoski. Pozostałe samogłoski są głoskami trwałymi i na nich dzieci będą zatrzymywały się, gdy potrzebny będzie czas na rozpoznanie następnych liter. Ślizganie się z wydłużeniem głoski służy właśnie rozpoznawaniu liter mniej znanych. Nie ślizgamy się z przedłużaniem czasu trwania głosek, jeśli nie ma takiej potrzeby. Jeśli dziecko szybko rozpoznaje litery, to powinno czytać ślizgając się z litery na literę w tempie normalnego wymawiania wyrazów. Na przyśpieszenie ślizgania się duży wpływ ma umiejętność szybkiego rozpoznawania często występujących sylab. Do czytania pierwszego tekstu powinniśmy dobrze przygotować dziecko. Powinniśmy sprawdzić, które litery mogą sprawiać trudność w czasie wiązania ich z odpowiednimi fonemami, które fragmenty wyrazów mogą być trudne do odczytania. Należy mieć pewność, że dziecko przeczyta ten tekst bez napięcia i z pełnym zrozumieniem. To pierwsze czytanie może zaważyć na dalszych losach czytania i pisania. Zaczynamy od czytania krótkich wyrazów i sylab, a potem przechodzimy do krótkiego tekstu. Najlepiej, gdyby to był tekst ułożony przez dzieci. Może będzie to tekst napisany razem z nauczycielką na tablicy lub ułożony z klocków LOGO. Właśnie klocki nadają się znakomicie do ćwiczenia techniki

47