IMG00213

Ryc. 15.2. Represja operonu laktozowego. Źródło: R. F Weaver, 1999

15.1.2. Indukcja operonu laktozowego

Wyczerpanie glukozy jako źródła węgla i dostępność w pożywce laktozy powodują że stale obecne w komórce niewielkie ilości enzymów lacY i lacZ umożliwiają wndouęcie_laktozyjdojej_wi^    Allolaktoza,

wiążąc się z represorem,zmieniajego konformację, tak iż traci on powinowactwo do operatora. Po usunięciu repwsora polimeraza rozpoczyna transkrypcję polici-stronowego mRN A, którego translacja daje białkowe produkty wszystkich trzech genów struktury, umożliwiając metabolizm laktozy (ryc. 15.3). Allolaktoza jest więc induktorem operonu laktozowego, podobnie działa powszechnie stosowany w laboratoriach IPTG.

transkrypcja

m

allolaktoza

i=Q==>

i i

permeaza transacetylaza

€>

p-galaktozydaza

kompleks

represor allolaktoza odłącza się od operatora

Ryc. 15.3. Indukcja operonu laktozowego. Źródło: R. F. Weaver. 1999

15.1.3. Represja kataboliczna operonu laktozowego

Jeśli w pożywce znajdują się jednocześnie glukoza i laktoza, mimo

gulacji negatywnej (odblokowania operatora^on    źródło

aktywny aż do czasu wyczerpania glukozy. *>om