Strona, po której leży mały kamień, wskazuje kierunek
marszu
Celem oznaczenia drogi wycina się siekierą na drzewach kawałki kory. Jeżeli znaki mają wskazywać określony kierunek, wycina się je w formie strzałek
Leżąca na ziemi gałąź złamanym końcem wskazuje kierunek marszu
Gałęzie układa się w formie strzałki
Drogę może wskazywać związany pęk trawy
Znaki ostrzegawcze i sygnały alarmowe
Odłamane gałązki służą myśliwym i traperom jako znaki porozumiewawcze
Nie iść tędy!
Czekać tutaj!
biorąc na zdrowy rozum, nie może zabłądzić. Jeżeli po upływie pół godziny mc doszedł do żadnej linii, wraca do punktu wyjścia i posuwa się w prze-■ iwnym kierunku. Po upływie pół godziny musi się natknąć na linię, zakładali. oczywiście, że zaczynając poszukiwania nie znajdował się dalej, niż o pół godziny drogi od skrzyżowania linii. Również odnajdywanie drogi do obozu l"/y powrotach z dalekich tras jest znacznie uproszczone. Nie szuka się już ir.lncgo jedynego punktu, lecz linii ciągnących się kilometrami.
Naturalnie, znacznie dogodniej zakładać stały obóz tam, gdzie sama "«iura zadbała o odpowiednie drogowskazy: nad rzeką, nad brzegiem duże-«" M/iora, na skraju lasu lub u podnóża łańcucha wzgórz. Jeszcze lepiej, je-
0 li z przodu, z tyłu i z boku wznosi się z daleka widoczny znak lądowy. Ta-
znakiem może być ciemny górski złom na tle jasnych skał, osobliwy ""'kalny, a nawet samotnie rosnące drzewo.
1'i/yjmijmy, że obóz znajduje się u podnóża długiego pasma górskiego
1 • ■ '•*» się hen, daleko w step. Obecnie chciałoby się wracać, trudno jednak ■i .l' l<a ustalić, gdzie też namiot czeka na właściciela. Widać tylko wyraźnie
.......... gór. Zamiast iść na chybił trafił tam, gdzie przypuszczalnie powi-
...... H znajdować obóz, rozmyślnie idzie się nieco bardziej w lewo. Wtedy
1 '"«lzi się do naturalnej linii orientacyjnej, w danym wypadku do pod-
249