dla pali z warstwą mniej ściśliwą w poziomie ich podstaw
o* - «; -Ft[a; - oi ) (6.22)
gdzie:
Fe — współczynnik redukcyjny zależny od h/D , KA oraz EJE0, przyjmowany wg rys. 6.12.
Rys. 6.12. Wsp6)czynnik redukcyjny Fe
Zapisując równanie (6.18) dla każdego pala oraz wykorzystując równanie równowagi fundamentu obciążonego osiowo symetrycznie:
Qna = E <?v (6 23)
j-1
gdzie:
c?nC- obciążenie przypadające na całą grupę palową, można uzyskać rozwiązanie dla dwóch skrajnych przypadków:
— osiadania dowolnego pala dla jednakowego obciążenia każdego z pali przy założeniu, że jest pomijana sztywność własna oczepu (odpowiada to oczepowi wiotkiemu),
- jednakowego osiadania każdego z pan, co odpowiada oczepowi sztywnemu (można obliczyć obciążenie każdego z pali).
2. Dla podstawowych przypadków, osiadanie grupy pali Sc można obliczyć wg wzoru:
SG | s,<?„/?, | sR, (6.24)
gdzie:
średnie obciążenie pala w grupie Qn(Jn0, liczba pali fundamentu palowego.
<?« -no H
jj - współczynnik osiadania grupy pali ze sztywnym oczepem. zaleiny od h/D% r/D, Ka oraz liczby pali w grupie, przyjmowany:
— dla pali w warstwie jednorodnej wg tabl. 6.7.
— dla pali z warstwą nieodkształcalną w poziomie ich podstaw wg tabl. 6.8.
3. Jeżeli poniżej podstaw pali zalegają warstwy gruntów o wytrzymałości mniejszej niż wytrzymałość warstw otaczających pal. osiadanie fundamentu palowego można liczyć zgodnie z PN-81/B-03020.*przy przyjęciu zastępczego fundamentu głębokiego z poziomem posadowienia w poziomie podstaw pali oraz z uwzględnieniem stref naprężeń wokół pali pod kątem (tabl. 6.3V
(6.23)
(6.26)
3. Dla przypadku wg 6.2.2 p. 3. s£ równa się osiadaniu obliczeniowemu dla zastępczego fundamentu głębokiego.
6.2.4. Średnie osiadanie budowli
Średnie osiadanie budowli należy obliczać wg wzoru:
(6.27)
gdzie:
- pole powierzchni kolejnego fundamentu palowego, przyjmowane po zewnętrznym obrysie pali w poziomie oczepu zwieńczającego pale
149