jpg030(1)

29

współczesne lub kopalne mają swoje miejsce w ciągu ewolucyjnym, jako skutek konkretnego splotu przyczyn. Odtworzenie całej historii świata roślin, określenie pokrewieństwa poszczególnych taksonów i stworzenie w miarę obiektywnego systemu jest głównym zadaniem filogenetyka, takso-noma i systematyka. Na drodze do celu jest jeszcze wciąż mnóstwo zagadek i przeszkód przy ich rozwiązywaniu, lecz postęp nauki stale ostateczny cel przybliża.

1.4.3. GŁÓWNE ETAPY ROZWOJU ROŚLIN

Stojąc na stanowisku polifiletyzmu nie możemy rozpatrywać rozwoju roślin plechowych liniowo. Co najmniej dwie linie rozwojowe biegły obok siebie równolegle, a mianowicie: rośliny ewoluujące w stronę autotrofii i rośliny pierwotnie heterotroficzne (grzyby). Kreczetowicz uważa, że okres „do chlorofilowy” trwał tyle, ile trwał okres „chlorofilowy”. Wtórne pochodzenie roślin fotosyntetycznie autotroficznych jest przedmiotem wielu hipotez i przypuszczeń o sposobie ich powstawania. Ostatnio zyskuje coraz więcej zwolenników hipoteza symbiogenezy, według której dzisiejsze rośliny sąwyni- Beskiem symbiozy hipotetycznych, bardzo prymitywnych praorganizmów, zdolnych do fotosyntezy z dobrze rozwiniętymi komórkami heterotrofów. Niemniej zostaje zagadką powstanie tych pierwszych autotrofów.

Współczesna nauka oferuje wiele wiarygodnych hipotez i teorii o drogach powstania i rozwoju życia na Ziemi. Nie wdając się jednak w szczegóły na użytek filogenezy i taksonomii roślin plechowych ważne jest stwierdzenie istnienia dwu wyraźnych poziomów organizacyjnych obecnych roślin: pro- c karionta, zwanych również akarionta lub monera, oraz karionta, czyli większość obecnych i kopalnych organizmów roślinnych i zwierzęcych.

Różnica pomiędzy obu poziomami rozwojowymi jest olbrzymia. Zimmer-man twierdzi, że pomiędzy wysoko zorganizowanym prokariontem a najprymitywniejszym kariontem istnieje większa przepaść ewolucyjna aniżeli pomiędzy prymitywnym jednokomórkowcem a człowiekiem.

Obecnie znane monera to bakterie i sinice (nota bene w najnowszej literaturze określane mianem bakterii fotosytetyzujących), od których poszukuje się związków rodowych z kariontami. Wiele cech biochemicznych (barwniki), fizjologicznych i biologii rozwojowej łączy sinice z krasnorostami. które w związku z tym określane są jako mezoprotista, czyli organizmy pośrednie pomiędzy prokarionta a właściwymi metaprotista (tj. organizmami rozpoczynającymi swój rozwój od formy monadowej) i, w dalszej konsekwencji, metafita