50
sophyceae, Bacillariophyceae i Xanthophyceae, 2. traktowania wymienionych klas na poziomie oddzielnych gromad, 3. połączenia Chrysophyta wspólnie z Pyrrophyta i Pheophyta w jedną gromadę Chromophyta.
Wszystkie koncepcje mają swoje argumenty, przemawiające za ich słusznością, ale pierwsza, Pascherowska, i jak gdyby pośrednia, zasługuje na wyróżnienie. Według niej cechami wspólnymi dla wszystkich organizmów gromady są: bardzo zbliżona kombinacja barwników, złożona z chlorofilu a, najczęściej c i rzadziej e, karotenoidów oraz ksantofili, często z przewagą fukoksantyny. Substancjami zapasowymi są chryzo-laminaryna i lipidy. Tworzą endogeniczne cysty.
Konstrukcja plech jest bardzo różna. Przeważają formy monadowe w swej typowej postaci oraz w postaci ameboidalnej i kapsalnej. Ewolucja plech doprowadziła do powstania formy typowo kokkalnych, a z nich nitkowatych typu ceno- i poliblastycznego. U form monadowych występują różnego typu domki i osłonki lub periplast pokryty jest łuskami i tarczkami mineralnego pochodzenia.
Organizmy tu zaliczane znane były wcześniej jako wiciowce zwierzęce. Dopiero 50 lat temu stwierdzono istnienie typowo roślinnych form kokkalnych i nitkowatych o cechach wspólnych dla całej klasy, to znaczy o typowym składzie barwników umieszczonych w 1 lub 2 chromatoforach, z ciałkiem przypominającym pirenoidy. Organizmy te odżywiają się miksotroficznie. Prymitywniejsze, jednokomórkowe, nagie wiciowce mogą obok fotosyntezy odżywiać się heterotroficznie na drodze osmotrofii, a nawet fagotrofii.
Cysty powstają endogenicznie. Bywają większe od form wegetatywnych, a niekiedy posiadają 2 jądra, co tłumaczy się jako prymitywny proces płciowy.
Podział na rzędy opierający się na budowie plechy wykazuje filogenetyczny postęp od form monadowych do nitkowatych.
Jest to rząd najbogatszy w gatunki. Do niego należy większość form z ęa-łej klasy. Ze względu na wyraźne różnice w budowie komórek, a zwłaszcza w budowie osłon komórkowych, rząd dzieli się na trzy podrzędy.