■ Z ostatniego wzoru wynika, że im mniejsza jest strzałka łuku, tym większy jest rozpór.
■ Moment zginający w dowolnym przekroju k (rys. 16-6a) obliczymy jako sumę momentów wszystkich sił położonych po jednej stronie przekroju k, a więc
Ma = VAx - P,(x - at) - P2(x -a2)~ H(y + xtga).
* ■ Po podstawieniu VA wg wzoru (16-12) i uproszczeniu otrzymamy
, Mk = [V\x-Pi(x-ai)-P2(x-a2)\ - Hy. (16-16)
■ Wyrażenie w nawiasie kwadratowym jest momentem zginającym w przekroju k odpowiedniej belki wolno podpartej obciążonej podobnie jak łuk (rys. 16-6b). Jeśli moment jest oznaczony przez M°, to wzór (16-16) można będzie zapisać krótko
Mk = M°k-Hy. (16-17)
■ Za pomocą wzoru (16-17) obliczamy moment zginający również dla łuku, gdy przeguby podporowe leżą na jednym poziomie.
■ Momenty zginające w łuku obciążonym przykładowo jedną siłą skupioną pokazano na rys. 16-7. Widoczne jest, że momenty te są znacznie mniejsze od momentów odpowiedniej belki wolno podpartej.
■ Silę poprzeczną w przekroju k (rys. 16-8) obliczymy jako sumę rzutów wszystkich sił położonych po jednej stronie przekroju k na prostą n-n, która jest prostopadła do stycznej m-m przeprowadzonej w tym przekroju
Tk = VAcos<p — Picosip — P2cosq> — H sin<p = (VA — Pi — P2) cosę — Hsit\(p.
■ Wyrażenie w nawiasach jest siłą poprzeczną w przekroju k odpowiedniej belki wolno podpartej. Siłę poprzeczną w łuku można zatem wyrazić ogólnie następująco
Tk = T°kcos<p- Hsinę. (16-18)
336