Kolendowicz36

■    Z ostatniego wzoru wynika, że im mniejsza jest strzałka łuku, tym większy jest rozpór.

■    Moment zginający w dowolnym przekroju k (rys. 16-6a) obliczymy jako sumę momentów wszystkich sił położonych po jednej stronie przekroju k, a więc

M_a = V_Ax - P,(x - a_t) - P₂(x -a₂)~ H(y + xtga).

*    ■ Po podstawieniu V_A wg wzoru (16-12) i uproszczeniu otrzymamy

,    Mk = [V\x-P_i(x-a_i)-P₂(x-a₂)\ - Hy.    (16-16)

■    Wyrażenie w nawiasie kwadratowym jest momentem zginającym w przekroju k odpowiedniej belki wolno podpartej obciążonej podobnie jak łuk (rys. 16-6b). Jeśli moment jest oznaczony przez M°, to wzór (16-16) można będzie zapisać krótko

M_k = M°_k-Hy.    (16-17)

■    Za pomocą wzoru (16-17) obliczamy moment zginający również dla łuku, gdy przeguby podporowe leżą na jednym poziomie.

■    Momenty zginające w łuku obciążonym przykładowo jedną siłą skupioną pokazano na rys. 16-7. Widoczne jest, że momenty te są znacznie mniejsze od momentów odpowiedniej belki wolno podpartej.

■    Silę poprzeczną w przekroju k (rys. 16-8) obliczymy jako sumę rzutów wszystkich sił położonych po jednej stronie przekroju k na prostą n-n, która jest prostopadła do stycznej m-m przeprowadzonej w tym przekroju

T_k = V_Acos<p — Picosip — P₂cosq> — H sin<p = (V_A — Pi — P₂) cosę — Hsit\(p.

■    Wyrażenie w nawiasach jest siłą poprzeczną w przekroju k odpowiedniej belki wolno podpartej. Siłę poprzeczną w łuku można zatem wyrazić ogólnie następująco

T_k = T°_kcos<p- Hsinę.    (16-18)

336