W ogólnym przypadku można stosować następujące kryterium początku uplastycznienia przekroju w rozpatrywanym punkcie krytycznym:
<x
A
\
x,Ed
fy/Y.MO
/
+
V.
a
z,Ed
x,Ed
a
z,Ed
fy h
MO
+ 3
\
Ęd
^y/Ymo
/
<1
(5.1)
gdzie: ax Ed - wzdhiżnc obliczeniowe naprężenia normalne,
poprzeczne obliczeniowe naprężenia normalne, obliczeniowe naprężenia ścinające,
współczynnik częściowy stosowany przy sprawdzaniu nośności przekroju poprzecznego, granica plastyczności.
a
z,Ed
lEd
Ymo
W odniesieniu do wszystkich przekrojów, jako ostrożne przybliżenie można stosować liniowe sumowanie wskaźników wykorzystania nośności poszczególnych naprężeń wypadkowych. Dla przekrojów klasy 1., 2. lub 3. poddanych kombinacji Njy, My>nd i Mz,nd powyższe kryterium przyjmuje postać:
N
Ed
M
+
y,Ed
M
+
z,Ed
<i
^Rd My,Rd Mz Rd
(5.2)
gdzie: NRd, My,Rd, Mz,Rd - wartości obliczeniowe nośności, ustalone dla określonej klasy przekroju,
z uwzględnieniem ewentualnej redukcji wskutek ścinania przekroju (patrz pkt 5.8),
Nud, My,£d, Mz,nd - obliczeniowe siły wewnętrzne (siła podłużna i momenty zginające).
Przekrój netto uzyskuje się przez odpowiednie potrącenie z przekroju brutto wszelkich otworów. Przy obliczaniu cech przekroju netto osłabienie każdym otworem przyjmuje się równe przekrojowi otworu w płaszczyźnie jego osi. Odpowiednio zwiększone osłabienie (o dodatkowy przekrój trójkątny na łeb śruby) uwzględnia się w przypadku otworów na łączniki z łbem wpuszczanym.
W przypadku otworów nieprzestawionych sumaryczne pole przekroju do potrącenia przyjmuje się jako sumę pól przekrojów otworów występujących w dowolnym przekroju poprzecznym, prostopadłym do osi elementu (płaszczyzna zniszczenia nr 2 na rys. 5.1).
W przypadku otworów przestawionych jako sumaryczne pole przekroju do potrącenia przyjmuje się większą z następujących wartości:
• wartość potrącenia jak w przypadku otworów nieprzestawionych
(5.3)
• t
f s2
nd0 -Y— ^4p