i Tm IidIImi i * I i i ni i . i i I«; | ilu |i|i 'egu, Ii'l<ll!l!lwi l'n| Ilti/H pIliuklnMii * I • *11 ||l |l|(’t <M" im |I0(| luwiu li ulrMm yi li I,v li /.nków, ot a/ liM'hllllwi i ,VItowrzii.
I Nin ijiI/.Ih:
A I irupnr. «•: M,(J° .'u, główulo wiórowi*, odlllpkowe (tul>l. XI. II -I) I krótkie Npe • s I' I • • /111 < i| drapacze retiiN/om płaskim nn stronic dolnoj przy (IraplMkii (tabl. .1,11 i -:»);
i' ■’1UKilme/,;': 8,0%, głównie zębuto nu wiórach (tabl. XI.II 11); i Wyler 31,(1%, reprezentowano przez węgłowe, klinowato (tabl. XLII 0) i la
........ lin charakterystycznych należą węgłowe środkowo, węgłowe boczne z łusko-
i U inm przechodzącym w tylne (tabl. XI.II 5, 7), oraz piramidalne rylce klinowate lelninriilywowe. Piezne kombinacje różnych typów rylców; u I'ńllyle. nki 0,4%, przeważnie skośne;
K Wlórowcn: 10,3%, jodho-ł obuboczne (tabl. XLII 10); i l'i eUluwaczo: 1,(1 głównie atypowe (tabl. !XLII 8, 9);
<1 Nar/.i;d/.la kombinowane: 0,8%, rylec -I- drapacz (tabl. XLII 7);
.1 Uńelnki: 0,2%, typu lcostienkowsko-awdiejewskiego;
i /.brojolkl: 43,2%, zwykłe ostrza tylcowe, ostrza tylcowe z podstawą skośnie < i <; 111, ii;. 11 / n tylcowe z retuszem płaskim na podstawie (tabl. XLII 13), wiórki tyl-"wi zwykłe (tabl. XI.M 1(5-18), wiórki tylcowe obubocznie łuskane, mikrograwety
II n I >1 xi.ll ID), wiórki tylcowe z płaskim retuszem na podstawie (tabl. X.LII 14-15), e 111 n e 111 y typu l’avlov, trapezy asymetryczne (niektóre mają wierzchołek z przeła-
mnin lylenwc/.yni tabl. XLII 20), wiórki z zadziorem, wiórki z półtylcem;
- Wvinb,v kości I rogu ostrza stożkowate (tabl. XLII 21, 22), ostrza spłaszczone " pi. nkroju owalnym (tabl. XIII 23), pałeczki płasko-wypukłe, gładziki owalne, yilln główki) przewierconą;
" '.ubytki . luki wyłącznic ozdoby w formie zawieszek klepsydrowatych, ma-i 'li n k 11| i: I y c 11 płytek kościanych z dwoma otworkami do przyszywania na odzieży, pi "iloilnly i łu kowate zdobione nacięciami oraz zygzakami rytymi.
V Sadownictwo w formie okrągłych ziemianek o wymiarach 6 X 3m /, np.iibikb-m pośrodku. Pokrycie nie było wykonywane z kości, lecz prawdopodobnie /, drewna.
VII Schyłek SUIlfri.edu B.
l\ u 11 ii rn liosiienkowsko-awdiejewska
I Stanowiska eponymiczne: Kostienki I oraz Awdiejewo (ZSRR).
II Termin wprowadzony przez J. K. Kozłowskiego (1969) zamiast terminu kultura kostienkowsko-willendorfska, proponowanego przez G. P.
< Tlgoi lewa, który do tej kultury włączał wiele zespołów środkowoeuro-pi'jakiego lm;gu kultur tylczakowch.
III Inne najważniejsze stanowiska: Awdiejewo, Kostienki XIII, XVIII ' XXI, Herdy/., Gagarino (ZSRR); Kraków, ul. Spadzista (Polska).
IV Charakterystyka inwentarzy:
i IM/enlu wiórowe jednopiętowe podstożkowe oraz płaskie z szeroką odłupnią 1 b' nlc’j; <■ Jeszcze dwupiętowe wspólno- i rozdzielno,odłupniowe. Znane' też trzy-ph.iuu e wiórowe o sukcesywnie zmienianej orientacji;
i 'ulun owiec wiórowy średnich rozmiarów oraz wiórki;
i11 luilkn rntiiMzu zatępiającego stromego jedno- i dwustronnego. Technika retu