Kotwica0079

156 6. Projektowanie belek drewnianych

a)

c)

d)

e)_ f)

3 OT

-XX-

i mb ił Łam

Rysunek 6.12. Przekroje belek o przekroju złożonym łączonych na gwoździe: a) składając)' się z trzech jednakowych elementów, b) skrzynkowy z pasami i środnikiem o różnych przekrojach — gwoździe wbijane prostopadle do włókien pasów, c) skrzynkowy — gwoździe wbijane prostopadle do włókien środników, d) skrzynkowy wzmocniony nakładkami, e) skrzynkowy otwarty, f) dwuteowy

cuje się wbijanymi pionowo gwoździami, powinna być jednak tak duża, aby gwoździe można było ustawić przemiennie. Dzięki temu sąsiednie gwoździe nie przebiją tego samego włókna.

Jeśli pasy górny i dolny mocuje się gwoździami wbijanymi poziomo, w belkach bardziej obciążonych o większych rozpięlościach wykonuje się dodatkowe stężenia na podporach oraz w środku rozpiętości. W przekroju dwuteowym są to najczęściej elementy pionowe przybijane do środnika (rys. 6.13). W przekrojach skrzynkowych (rys. 6.12c i d) usztywnienia wykonuje się w postaci wkładek o przekroju równym wymiarom wewnętrznym skrzynki.

b)

2 J⁵?

^b2=(^J)^b3

Rysunek 6.13. Usztywnienie strefy przypodporowej belki dwuteowej: a) widok z boku, b) przekroje, c) widok z góry; 1 - pas górny, 2 - pas dolny, 3 - środnik, 4 - nakładki wzmacniające środnik nad podporą; bj ~-bi, h\+h$ - wymiary przekroju belki, L- długość belki

A-A

b

l_v    j

* 2

M.

bi

^h1 ^ g ^h2

Obliczanie nośności belek o przekroju złożonym łączonych na gwoździe.

W obliczeniach przyjęto belkę swobodnie podpartą o rozpiętości l_d, obciążoną siłami działającymi w płaszczyźnie z-x. W przypadku belki ciągłej w obliczeniach należy przyjąć rozpiętość l_d jako równą 0,8 rozpiętości odpowiedniego przęsła, a w przypadku wspornika jako równą dwukrotnemu wysięgowi wspornika.

Założono, że poszczególne części belki są połączone łącznikami mechanicznymi o module podatności Ki, a rozstaw łączników si jest stały na długości belki lub zmienia się równomiernie, zgodnie ze zmianą siły poprzecznej.

Sprawdzenie warunku stanu granicznego nośności belki łączonej na gwoździe wg PN-B-03150:2000 polega na wyznaczeniu naprężeń normalnych (rys. 6.14) oraz naprężeń stycznych i porównaniu ich z odpowiednią wytrzymałością obliczeniową drewna lub materiału drewnopochodnego. Zatem:

Naprężenia styczne w^r środniku belki złożonej oblicza się ze wzoru

(6.8)

(6.9)

(6.10) gdzie:

M — moment zginający, N-mm,

V — siła poprzeczna, N,

fn,d — obliczeniowa wytrzymałość drewna na zginanie, N / mm², f_v/t — obliczeniowa wytrzymałość drewna na ścinanie, N/mm².

Zastępczą sztywność giętną złożonego przekroju belki (rys. 6.14) wg PN-B--03150:2000 oblicza się z zależności

3

(6.11)

(KJ)ef ⁼ y, {Kpjneanjh H~ .'tfffi) jiiean, iA.i(t\) 1-1

gdzie:

Eo,nuan,i — wartości średnie obliczeniowych modułów sprężystości wzdłuż włókien składowych części belki, N/mm²,

A i = bihi — pola powierzchni przekrojów^ poprzecznych składowych części belki, mm²,

belki, mm⁴.

£0,05,/    — 5-proc. kwantyl modułu sprężystości wzdłuż włókien składowych

części belki, N/mm²,

Ki — K_uj — moduł podatności łączników, N/mm,

Oj, b_ir h, hi — wymiary jak na rysunku 6.14, mm,

Si    —odległość między łącznikami sprowadzona do jednego szeregu,

nim,

ld    — rozpiętość obliczeniowca belki jednoprzęsłowej swobodnie podpar

tej, mm.