K*1X«*|K (ł/oklC* nuMojii |
Wi«w •l/ics (1 ».! / ) |
śirUmc ilrkiiAuwu i \ •' i > » |
ISUnc (1/Kł ińil*\i «• IU/II • K) |
Wkkilo«M(«frfd (IU/II IN iiV |
Ul Walkn. |
kinli. |
wvk |»/rzin/)«*r4n |
ki»*ityruŁ}» nV/i)sfi |
ly /nup |*i-yl.|i |
A OnVm, |
|ł/rjVr-k.jM |
l*/rk vUkvrt, |
(■uiikiiiH ttibniu. |
OllłU |
1) 1 njvltix) |
(»/!*) -Ul, W1». |
•t/«.x k.. uczy uę L«p- |
i lumm ptulmm | |
owyiwi) |
Sil Hi«r/riiLn>) |
<«f*u/inv.vnr df |
I*' / (.-.łKiA t«»i ryu*v |
*rj. |
irj iura*l>-« |
fnfK/ntpK |
kimcj. |
•Jfuktumi |-1«.. *■ nM | |
• linkAMti. |
irptł> «k<>t/^r |k. |
|» *> i>\ ił uę lit tu. im kłórrj |
ln>|>s )IIII.MI>*«| « || | |
ukrrs t>Vi yił |
i/.f K i iv. a iu |
i)1iłMXr niMt)', |
otikii |»n i Mm i* ■« | |
n»W wy|« .*■> |
mlpas «V4i. |
/wu/ł «ę /aIcŻIUK |
nu- tum Uryn t#M | |
MMur lyMniKi |
n puły 1%'mHi (fc |
lAMUlkll 1»1 ki ■ k‘łll |
|<t*t | |
rlsjuriji ICIaIu/- |
iintfów i (r/mi/r |
H »4K7J»* k uku»i i |
l*A"if/n«rpi | |
irj il/KkiOiO' |
i:*** |*««i i | |||
«u aim- |
(winrnu. | |||
i(V/Junnvjnir | ||||
•ZW.IAI |
irprr/nU ft pmu i | |||
lulzliri |
W okicsie ba/.grot dziecko ćwiczy sprawność innnualn;| pozwalający na |xi/o Mawianie śladów ołówka na papierze oraz rozwija umiejętność symlx>lic/n< jm o/nac/ania obiektów i zjawisk. Okres ten kończy, /daniem I*. Wallona i A. Cainhii • (Wallon, Cambiet. l;ngolhait, 1993) wypracowanie systemu ekspresji graficznej.
W okresie średniego dzieciństwa dokonuje się rozwój symlndiczncgo pr/cdMu wiania rzeczywistości w rysunku. Okics ten badacze określają za pomocą nasię |>«ij:fcych lenni no w: idioplaslyka. realizm intelektualny, okres schematu (zoli. uU la V |). Należy /.wrócić uwagę na następujące cechy dziecięcych rysunków w wieku przedszkolnym:
I> organizowanie się języka graficznego, co znajduje wyraz, w pr/estr/e ganiu regttl składniowych dotyczących ułożenia elementów w pionie i |x>/iomic. porządku ssania pr/estr/eni na osi góla dół oraz łączenia elementów (Wallon. Camhici. Engelhait, l^l/IW):
2) symlx)lic/i»e ujmowanie formy, co wyraża się w /nakłuwaniu lyjx»wych fonu dla pr/cdslawiania danej kategorii. np. człowieka, domu. di/essa (S/uman. 1027/1990);
ł) odeiwanic się ixl uwarunkowań |X*rce|»cyjnych i przedstawianie wiedzy o rzeczywistości. Rysunki dziecięce tego okresu cechuje w/orcowość (dziecko uwydatnia w rysunku najistotniejsze cechy rysowanego obiektu). przejrzystość (dziecko rysuje to. co wie. ignorując granice świata wizualnego) oraz przekształcanie rysowanych obiektów (dziecko dokonuje przekształceń, by przedstawić trójwymiarowe obiekty na dwuwymiarowej płaszczy/nie) (l.mjuet. I*X»7, S/uman, 1927/1990);
•I) za/nac/miic subiektywnego stosunku do przedstawianego obiektu dla dziecięcych rysunków charakterystyczne są przekształcenia afektywno (S/uman, I‘>27/1 *>00);
,S) trudności w przedstawianiu trójwymiarowej przestrzeni na dwuwymiainwcj płas/czy/nie k ulki; piobleni len rozwiązują dzieci stosując kolejno w rozwoju: układ pasowy, układ topograficzny, układ kulisowy;
6) za/nac/a się zależność rysunku ml kontekstu kulturowego.
Kjc. 3.1, Zr*uw rytunkitw ilsJcuęcycli «>i»i.i/u)^)ch ucmJ 10/wojowy (Wojtut, 3;6 Ul);
b) Schemat człowieku piouy (Paweł. •! lano. O Scłieiiut człowiek* /ło/nny (lUa, 5;6 lao; il) Po/łome iiiwh/pikowanie |H7fiti/cni na rysunku (l.uka*/., 3:8 1*1); c) Kytonek lopolo^k my (Ol.*. f» 1*0