Kolendowicz$8

■    Jest to wzór na naprężenie styczne w odległości c od osi obojętnej.

■    We wzorze tym T oznacza siłę poprzeczną działającą w rozpatrywanym przekroju belki, Sjest momentem statycznym odciętej części przekroju względem osi obojętnej, 6 jest szerokością przekroju, w którym obliczamy naprężenia z (dla przekroju prostokątnego będzie to szerokość prostokąta), / jest momentem bezwładności całego przekroju względem osi obojętnej.

■    W określonym przekroju belki wielkości T, bil są stałe, zmienia się natomiast wartość momentu statycznego S w zależności od odległości od osi obojętnej do miejsca, w którym obliczamy i. Im bliżej włókien skrajnych, tym odcięta część przekroju jest mniejsza i moment statyczny jest mniejszy. W granicy, a więc dla włókien skrajnych, pole odciętej części przekroju jest równe zeru, wobec czego Sjest równe zeru i tym samym z jest równe zeru. Rozumując tak samo, dojdziemy do wniosku, że największe naprężenia z występują w osi obojętnej (i tym samym w warstwie obojętnej).

■    Dla przekroju prostokątnego naprężenia styczne zmieniają się według paraboli (rys. ll-93d) i są największe w warstwie obojętnej, gdzie osiągają wartość

3 T_ 2 bh'

(11-94)

o

■ W poszczególnych przekrojach belki wartości naprężeń a zależą od wartości momentu zginającego, natomiast wartości naprężeń stycznych z zależą od wartości siły poprzecznej. Dlatego np. w belce wolno podpartej, obciążonej równomiernie, największe naprężenia normalne występują w środku belki, a największe naprężenia styczne — w przekrojach skrajnych nad podporami (rys. 11-94).

1 o

~^L

r b'*

C)

mTTTTl 111111 i 11) 11111II111II1111 ITTTTm

A

. T*max

T- 0

A

d)

Rys. 11-94

■    Przy projektowaniu belek największe naprężenie styczne nie powinno przekraczać wytrzymałości obliczeniowej ze względu na ścinanie, czyli

■    W zwykłych belkach prostokątnych i dwuteowych walcowanych naprężenia styczne są z reguły znacznie mniejsze od wytrzymałości obliczeniowej i dlatego w praktyce pomija

248