3. Znieczulenie wziewne 53
Wartość MACawakc wynosi dla sewofluranu 0,67 %obj.
Na parowniku sewofluranu można nastawić maksymalnie stężenie do 8 %obj.
7.5.4 Wpływ na układ krążenia
Ogólne hemodynamiczne działania sewofluranu są podobne, z niewielkimi odchyleniami, do isoflura-nu i desfluranu:
- żadne lub słabe zmiany częstości skurczów serca,
- rozszerzenie naczyń ze zmniejszeniem opora obwodowego,
- zależny od dawki spadek ciśnienia tętniczego,
- obniżenie ciśnienia w tętnicach płucnych,
- ujemne działanie inotropowe.
Częstość akcji serca. Częstość akcji serca w doświadczeniach u zdrowych osób zmienia się na ogół nieznacznie, nawet przy stężeniach powyżej 1 MAC nie ma zwykle tachykardii i także przy 1,5 MAC częstość akcji nieco tylko rośnie. Inaczej u psów, se-wofluran powoduje u psów wyraźne przyspieszenie akcji serca, silniejsze niż po izofluranie.
U pacjentów w różnym wieku oraz u pacjentów ze schorzeniami serca częstość skurczów serca też niewiele się zmienia. U dzieci pod wpływem sewofluranu bradykardie występują znamiennie rzadziej niż po halotanie.
f Stabilność częstości akcji serca pod wpływem sewofluranu jest szczególnie pożądanym skutkiem u osób z chorobą wieńcową.
Działanie arytmogenne. Podobnie jak izofluran i desfluran, sewofluran nie predysponuje do aryt-mii komorowych i nie powoduje też uwrażliwienia serca na arytmogenne działanie podanej z zewnątrz adrenaliny. Dopiero w' dawkach przekraczających 5 pg/kg stwierdzano u około 30% pacjentów więcej niż 3 skurcze przedwczesne. Tak więc, w przeciwieństwie do halotanu, efekt aryt-mogenny pod wpływem egzo- i endogennej adrenaliny jest słaby.
Ciśnienie tętnicze i opór obwodowy. Jak wszystkie lotne anestetyki, także sewofluran obniża ciśnienie tętnicze i opór naczyń obwodowych w' stopniu zależnym od dawki. Wpływ na ciśnienie odpowiada działaniu równie silnych dawek izoflu-ranu i desfluranu, ale jest znacznie słabszy niż po halotanie. Zmniejszenie opora obwodowego wydaje się nieco mniejsze niż po równie silnych dawkach izofluranu. Spadek ciśnienia tętniczego polega prawdopodobnie - według wyników badań doświadczalnych - przede wszystkim na bezpośrednim wpływie na komórkę mięśnia naczynia, mniej na rozszerzeniu naczyń z udziałem śród-błonka. Pewną rolę odgrywa także bezpośredni wpływ na mięsień sercowy oraz ośrodkowe hamowanie napięcia układu współczulnego.
Kurczliwość mięśnia sercowego. Działania sewofluranu na kurczliwość mięśnia sercowego są podobne do działania desfluranu i izofluranu. W doświadczeniu na zwierzętach wszystkie trzy związki powodują podobne zmniejszenie różnych parametrów kurczliwości mięśnia sercowego. Ujemne działanie inotropowe sewofluranu jest, podobnie jak desfluranu i izofluranu, zależne od dawki. Przy 1 MAC sewofluranu parametry kurczliwości maleją o około 25%, niezależnie od napięcia układu autonomicznego. Sewofluran u psa powoduje także zależne od dawki zaburzenie czynności rozkurczowej komory (zwiększenie izowolumetrycznego czasu zwiotczenia, zmniejszenie szybkiego napełniania komór). U zdrowych osób nie stwierdzono przy stężeniach do 2 MAC zmniejszenia kurczliwości mięśnia sercowego pod wpływem sewofluranu. W badaniach porównawczych na pacjentach grup ryzyka ASA 1 i 2 znieczulenie sewofluranem i podtlenkiem azotu powodowało słabsze ujemne działanie inotropowe niż przy znieczuleniu enfluranem z podtlenkiem azotu.
Pojemność minutowa serca. W doświadczeniu na zwierzętach sewofluran w dawkach równie silnych powoduje spadek pojemności minutowej serca podobny jak izofluran. U zdrowych osób w doświadczeniach sewofluran w stężeniach 1, 1,5 i 2 MAC prowadzi do zależnego od dawki spadku pojemności minutowej i pracy skurczowej lewej komory, nieco silniejszego niż w przypadku izofluranu, przypuszczalnie dlatego, że pod wpływem sewofluranu opór obwodowy nieco maleje.
Przepływ wieńcowy. W doświadczeniu na zwierzętach sewofluran powoduje zależne od dawki zmniejszenie przepływu wieńcowego i zużycia tlenu przez mięsień sercowy oraz oporu w naczyniach wieńcowych. Rozszerzający naczynia wpływ sewofluranu wydaje się słabszy niż działanie izofluranu albo halotanu, nie ma więc - przynajmniej w doświadczeniu na zwierzętach - efektu podkradania wieńcowego. Nie wyklucza to jednak takich skutków u pacjentów.