larsen0961

36. Zagadnienia prawne 961

dostrzega z jego strony oczywisty błąd diagnostyczny lub leczniczy.

-    Jeżeli lekarz prowadzący leczenie oraz konsultant nie są zdolni rozpoznać choroby łatwej do zdiagnozowania i leczenia, a pacjent w wyniku tego utraci zdrowie lub życie, obaj lekarze ponoszą pełną odpowiedzialność. Przypadek trudny do rozpoznania bądź możliwy do rozpoznania'jedynie przez lekarza specjalistę obciąża odpowiedzialnością kamą wyłącznie lekarza konsultującego, jeśli ewentualne uszkodzenia pozostają w zakresie jego specjalności.

1.4 Podział czynności

w płaszczyźnie pionowej

Podział czynności w płaszczyźnie pionowej dotyczy relacji między lekarzem prowadzącym znieczulenie a jego współpracownikami albo relacji między lekarzem wyższego stopnia z podlegającymi mu lekarzami niższego stopnia. Podział ten obejmuje także podległość jego personelu niele-karskiego.

W pionowym podziale czynności współpracownicy niżsi stopniem wypełniają wprawdzie polecenia, lecz powierzone zadania muszą wykonywać jako własne. Również w tym przypadku obowiązuje zasada wzajemnego zaufania.

Każdy uczestniczący w leczeniu chorego ma prawo przyjąć, że współpracujący z nim wykonuje powierzone mu zadania z wymaganą starannością.

Współpracownik niższego stopnia odpowiada w zakresie swoich czynności sam za powierzone mu zadania, z tym że zadania są ściślej rozgraniczone niż przy poziomym lub interdyscyplinarnym podziale czynności.

1.4.1 Anestezjolog prowadzący

Anestezjologa kierującego oddziałem, czyli ordynatora, obowiązuje zasada tzw. wszechkompeten-cji, która wyraźnie mówi, że: w zakresie fachowym i rzechowym nie ma niczego, co leżałoby poza jego kompetencją i co mogłoby mu być obojętne. Jako lekarz kierujący jest on odpowiedzialny za prawidłowe rozwiązanie wszystkich zadań przydzielonych oddziałowi anestezjologicznemu. Odpowiedzialność ta obejmuje:

-    Organizowanie całej działalności na oddziale, włącznie z pomocą doraźną i dyżurami anestezjologicznymi na wezwanie, opracowywanie dokładnego harmonogramu pracy i dyżurów, wyznaczanie zastępstw oraz podział czynności zależny od kompetencji.

-    Zapewnienie dostatecznej liczebności personelu na oddziale i wyznaczenie pracowników dysponujących odpowiednimi kwalifikacjami, wiedzą fachową i niezbędnym doświadczeniem do wykonywania określonych czynności.

-    Dobór pracowników, instruowanie i nadzór.

-    Instruktaż i kontrola dotycząca prowadzenia dokumentacji lekarskiej, a zwłaszcza prawidłowe, pełne i aktualne prowadzenie karty chorego; informowanie pracowników o regulacjach prawnych dotyczących zasad informowania pacjentów oraz kontrola przestrzegania tych zasad.

-    Instruowanie współpracowników w zakresie obsługi aparatury i przyrządów, zabezpieczenia ich sprawności oraz konserwacji.

Ordynator oddziału anestezjologii jest w zakresie medycznym i specjalistycznym niezależny od władz szpitala, dyrektora do spraw medycznych oraz innych lekarzy kierujących oddziałami i nie musi stosować się do ich poleceń. On sam jest uprawniony do wydawania poleceń wszystkim współpracownikom: lekarzom i personelowi niele-karskiemu, którzy mu podlegają.

Obowiązki drugorzędne. Do obowiązków drugorzędnych ordynatora należą:

-    staranny dobór współpracowników,

-    instruowanie ich, informowanie i bieżący nad nimi nadzór,

-    sprawdzanie ich kwalifikacji zawodowych i osobowych.

Ordynator ma obowiązek informowania współpra-cowników-lekarzy o regułach sztuki lekarskiej, które dotyczą ogólnej wiedzy fachowej. Również z tytułu zajmowanego stanowiska powinien kontrolować stosowanie przyjętych zasad postępowania zgodnych z bieżącym stanem wiedzy zawodowej w podlegającej mu klinice lub/i szpitalu, ponieważ z tym stanowiskiem wiąże się odpowiedzialność za znajomość i przestrzeganie reguł sztuki lekarskiej przez współpracowników niższego stopnia.

Wystarczająca liczebność personelu. Ordynator oddziału anestezjologicznego powinien dołożyć wszelkich starań, aby władze kliniki (szpitala) zatrudniły wystarczającą liczbę anestezjologów oraz personelu pielęgniarskiego. Nie wystarczy tu jednorazowe wskazanie na trudności wynikające z braku personelu, lecz konieczne jest stałe zwracanie uwagi na braki kadrowe. Jeżeli ordynator podjął takie działanie, odpowiedzialność za powi-