metalurgia067

134

Rys. 3.61. Wpływ konstrukcji na proces formowania: a) konstrukcja błędna, b) poprawna

— zastosowanie płaskiej powierzchni podziału formy (rys. 3.62),

Rys. 3.62. Kształt powierzchni podziału formy: a) powierzchnia kształtowa, b) płaska

— odtworzenie odlewu w jednej części formy (rys. 3.6j),

Model

Forma

r	mśmm

Rys. 3.63. Odlew: a) w obu częściach formy, b) jednej

— dwustronne podparcie rdzeni (rys. 3.64).

Rys. 3.64. Podparcie rdzeni w formie: a, c) niewłaściwe, b, d) właściwe dwustronne

Kształt odlewu umożliwiający prawidłowe wypełnianie formy metalem

Prawidłowe wypełnienie wnęki formy metalem uzyskuje się przede wszystkim dzięki stosowaniu grubości ścianek nie mniejszych niż wartości minimalne charakterystyczne dla materiału odlewu i metody odlewania. Zagadnienie to omówiono w podrozdziale 3. I.1.

Niektóre tworzywa odlewnicze mają skłonność do tworzenia wad odlewów na dużych płaskich i poziomych ścianach odlewu. Przykład unikania takich ścian podano na rysunku 3.65.

Rys. 3.65. Duża pozioma i plaska ściana odlewu (a) i konstrukcja poprawna (b)

Kształtowanie odlewu umożliwiające prawidłowe krzepnięcie

Ten etap kształtowania odlewu ma na celu wyeliminowanie jam skurczowych. Ich tworzenie się oraz sposoby zapobiegania im opisano w podrozdziale 3.1.2. Wynika z niego, że konstruując odlewy, należy w pierwszej kolejności określić sposób krzepnięcia odlewu. W przypadku krzepnięcia jednoczesnego należy konstruować odlewy o równomiernej grubości ścianek i bez węzłów cieplnych. Zasady unikania tych ostatnich pokazano na rysunku 3.66.

Rys. 3.66. Węzły cieplne i sposoby ograniczania ich roii: a-e) rozwiązanie wadliwe, f-j) poprawne

W przypadku krzepnięcia kierunkowego oprócz unikania węzłów cieplnych należy: — dzielić odlew na strefy oddziaływania nadlewów, co wyjaśniono na rysunku 3.67,