ostentacyjnie odliczali z艂ote monety, aby podziwiano ich hojno艣膰.
W pewnej chwili do skarbony podesz艂a ubogo ubrana starsza kobieta. By艂a wdow膮, a wi臋c osob膮 niemaj膮c膮 jakichkolwiek dochod贸w. Wrzuci艂a do skarbony dwa miedziaki.
Jezus wskaza艂 na ni膮 uczniom.
- Czy widzieli艣cie t臋 wdow臋, kt贸ra wrzuci艂a do skarbony dwa miedziaki? Ona da艂a Bogu wi臋cej ni偶 wszyscy sypi膮cy z艂otem bogacze.
Uczniowie nie rozumieli. Uwa偶ali, 偶e Jezus m贸wi bez sensu. Przecie偶 potrafili liczy膰 i dobrze wiedzieli, kto da艂 najwi臋cej. Ale Jezus wyja艣ni艂 im:
- Bogaci dawali z tego, co im zbywa艂o. Rozstanie si臋 z paroma z艂otymi monetami niewiele ich kosztowa艂o, bo i tak du偶o zostawili dla siebie. A wdowa da艂a wszystko, co mia艂a, nic nie zatrzymuj膮c dla siebie.
W oczach Boga ona wrzuci艂a najwi臋cej.