Obraz7 2

78 Gleby hydrogcnicznc

Z tych względów zajmują niewielkie powierzchnie. Często występują w mozaice z murszami wytworzonymi z utworów torfowo-mułowych, które z racji większej miąższości dłużej utrzymują się w odwodnionych dolinach rzecznych.

Zapis profilu gleby mułowo-murszowej jest następujący: Mm-Om, częściej Mm-Om-D. Pod łąkami gleby te są składnikami łęgów rozlewiskowych murszejących, natomiast w siedliskach leśnych — łęgów jesionowych.

c. Gleby gytiowo-murszowe

Występują w miejscach, gdzie gytia stała się macierzystym utworem glebowym po osuszeniu jezior, a także po zmeliorowaniu bagien, wśród których występują zarośnięte jeziora z cienką warstwą torfu leżącą na gytii. Mursz na powierzchni gleby może powstawać z torfu, mułu lub gytii, głębiej zalega utwór gytiowy.

Cechą charakterystyczną gleb gytiowo-murszowych jest ich podatność na ponowne zabagnianie się, szczególnie gdy utworem macierzystym jest gytia detrytusowa. Dlatego gleby te często występują w mozaice z gytiowo-bagien-nymi lub płytkimi glebami torfowo-bagiennymi na gytii.

Zapis profilu gleby jest następujący: Mgy-Ogy lub Mt-Oyy, rzadziej Mgy-Ogy-D.

Gleby te wchodzą w skład siedlisk łąkowych określanych jako murszowo-gytiowiskowe lub w przypadku ponownego zabagnienia jako łęgi zastoiskowc, często w odmianie zaroślowej.

d. Gleby namurszowc

Są to gleby organiczne, w których warstwę powierzchniową, miąższości 10 — 30 cm, stanowi utwór mineralny lub mineralno-organiczny. Jest to utwór pochodzenia namułowego (aluwialnego lub deluwialnego) albo antropogenicznego (np. skutkiem piaskowania). Głębiej zalega zwykły torf (rzadziej inny utwór organiczny), często z cechami murszenia, szczególnie przy mniejszej miąższości mineralnego nadkładu. Warstwa utworu mineralnego lub mineral-no-organicznego o miąższości do 10 cm nie jest podstawą do wyróżniania tych gleb, ponieważ zwykle zostaje szybko eliminowana z profilu na skutek zabiegów uprawowych. Gleby z taką warstwą określa się jako torfo-wo-murszowe, wykazując jedynie jej obecność w opisie profilu.

Wyodrębnianie gleb namurszowych jako odrębnego podtypu jest uzasadnione ich szczególną wartością rolniczą. Warstwą korzeniową lub uprawną jest w nich mało podatny na przeobrażenia utwór mineralny, a głębiej zalega organiczny utwór (torf) o dużej zdolności nagromadzania wód. Gleby te odznaczają się wysoką produkcyjnością i są stosunkowo łatwe w uprawie. Mineralna warstwa wierzchnia zawiera próchnicę i ma cechy typowe dla próchnicznych gleb mineralnych. Z tych względów określa się ją symbolem A. Zapis profilu ma postać: AO-Mt-Ot z ewentualnym poziomem D w przypadku gleb płytkich i średniogłębokich.