Obraz 0 4

Zapamiętaj:

Utrzymanie drożności cewnika oraz zapobieganie zakażeniom pielęgniarka /._d.

pewnia pacjentowi przez:

•    higienę okolic intymnych (mycie nawet kilka razy dziennie, np. w okre-,; sic miesiączki, w przypadku uplawów itp.),

•    codzienne mycie zewnętrznej części cewnika, szczególnie przy ujściu cewki moczowej,

•    zapewnienie czystości bielizny pościelowej i osobistej pacjenta,

•    prawidłowe ułożenie drenu odprowadzającego, tak aby cewnik nie był zgięty; należy go umocować na odpowiedniej ramce łóżka,

•    worek na mocz powinien być umieszczony zawsze poniżej poziomu pę-! chcrza moczowego (zapobiega to wstecznemu spływowi moczu i wstępującemu zakażeniu dróg moczowych),

•    unikanie zbędnych manipulacji (zatyczki zakładamy tylko sterylne),

•    zapewnienie pacjentowi podaży płynów ok. 2000 ml (wydalanie pły- ^; nów zmniejsza namnażanie się bakterii, utrudnia wytrącanie się soli wapnia, eliminuje odkładanie się osadu),

•    prowadzenie bilansu wodnego,

•    podawanie w diecie dużo witaminy C (żurawiny, porzeczki, grejpfruty przeciwdziałają wytrącaniu się soli wapnia w- systemie drenującym),

•    jeśli wystąpi niedrożność, można przepłukać cewnik zachowując zasady jałowości,

•    przy płukaniu niedrożnego cewnika nie wolno jednorazowo wpuszczać ] do pęcherza moczowego więcej niż 20-30 ml płynu,

•    podanie następnej takiej porcji jest możliwe dopiero po wypłynięciu 1 poprzednio podanej,

•    zabieg płukania pęcherza wykonuje się w warunkach ścisłej jałowości przy użyciu jałowych płynów, sprzętu i na zlecenie lekarza,

•    stosowany płyn powinien mieć temperaturę ok. 30°C (chłodny płyn może wywołać skurcz pęcherza i bolesne parcie na mocz),

•    do płukania pęcherza moczowego można zastosować płyny: 0,1% Ri-vanolum, 3% kwas borowy, 0,9% NaG, 0,5% sterylną neomycynę.

Uwaga. W przypadku retencji moczu w pęcherzu moczowym podczas cewnikowania nie opróżnia się jednorazowo więcej niż 600-800 ml moczu, aby uniknąć szybkiego obkurczenia się ścian pęcherza moczowego, co może być przyczyną krwawienia z pęcherza.

Postępowanie pielęgniarskie wg powyższych zasad zmniejszy ryzyko wystąpienia powikłań ze strony układu moczowego.

5.5-5

profilaktyka zakażeń podczas kaniulacji żył i wlewów dożylnych

lufu/je dożylne, a szczególnie wkłucia do żył centralnych, należą do zabiegów inwazyjnych obarczonych dużym stopniem ryzyka wprowadzenia zakażenia do organizmu pacjenta. Cewnik wprowadzony do żyły jest ciałem obcym i wywołuje reakcję polegającą na odkładaniu się warstwy włóknika na jego wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni. W odkładanej warstwie włóknika mogą rozwijać się bakterie odpowiedzialne za miejscowe odczyny zapalne, septyczne zapalenie żył.

Do objawów miejscowego zapalenia należą:

•    zaczerwienienie w miejscu wkłucia bądź w przebiegu żyły,

•    obrzęk,

•    ból,

•    ropień,

•    zakażenie ogólne organizmu.

Wymogi, które powinny być stosowane na każdym etapie kaniulacji (zarówno przygotowawczym, jak i podczas założenia cewnika lub kaniuli), zawarte są w technice wykonania zabiegu (patrz podrozdz. 7.3.9.4). Przestrzeganie zasad założenia kaniuli do żył obwodowych zmniejsza ryzyko zakażenia.

Do przyczyn powikłań należą:

•    zakażenie wenflonu podczas wyjmowania z opakowania,

•    zakażenie wenflonu przez nieodpowiednie jego zabezpieczenie w żyle,

•    zakażenie leku w trakcie przygotowania i nabierania do strzykawki.

Zapamiętaj:

Kaniulacja żył — zasady

Przed kaniulacją pielęgniarka powinna:

•    umyć higienicznie i zdezynfekować ręce.

•    nałożyć rękawiczki jednorazowego użytku.

Etap przygotowawczy:

•    rozpoczynać kaniulację do żył kończynowych widocznych i położonych dystalnie,

•    unikać kaniulacji żył w zgięciach, np. w zgięciu łokciowym, z powodu jego największej ruchomości,

•    u pacjentów z lateralizacją wskazane jest kaniulowanie żyły kończyny przeciwnej,

•    u dzieci stosować krem znieczulający Emla przed wprowadzeniem kaniuli do żyły,

•    stosować założenie staży powyżej miejsca kaniulacji.

•    odkażać miejsce wkłucia kaniuli 70% roztworem alkoholu etylowego metodą spryskiwania aerozolem lub jodyną, jeżeli pacjent nie jest uczulony.

253