Obraz (28)

Integracja i syn tonią w relacji rodzina szkoła

przeszkadzają w poważnym stopniu, trudne do przezwyciężenia, stany kryzysowe nękające społeczeństwo polskie w latach 90-tych. Najpoważniejsze skutki negatywne powodować może (i powoduje) kryzys moralny, wyrażający się w rozluźnieniu systemu norm, ocen i zasad postępowania, zaburzonym stosunku ludzi do dobra i zła, chaosie w świecie wartości oraz niedostatkach motywacyjnych i niskiej sprawności ludzkiego działania.

Dochodzenie do optymalnej postaci trójpodmiotowo-partnerskiej współpracy jest procesem złożonym i długotrwałym. Działania w tym kierunku winny opierać się na następujących przesłankach (założeniach):

1)    Dobre stosunki trójpodmiotowo-partnerskie wymagają zgodnego ich współkreowania przez rodziców, dzieci-uczniów i nauczycieli.

2)    Autentyczne partnerstwo oparte na parytecie człowieczeństwa i równych prawach - w stosunkach rodziców, dzieci-uczniów i nauczycieli - jest możliwe do osiągnięcia.

3)    Współpartnerzy stosunków rodziny i szkoły mogą i powinni akceptować się wzajemnie (uznawać) bez stawiania warunków wstępnych.

4)    Stosunki rodziny i szkoły opierają się na podzielanym wspólnie świecie wartości uniwersalnych, tj. takich wartości, które mogą być przyjmowane przez jednostki bez względu na to co je różni.

5)    Spoiwem wiążącym rodziców, dzieci-uczniów i nauczycieli w obszarze stosunków rodziny i szkoły, bez względu na ich pozycję wyznaczoną przez naturę bądź konwencję społeczną, winno być wychowanie i kształcenie (kształtowanie się współuczestników jako jednostki ludzkie) utożsamiane z dobrem wspólnym i dobrem osobistym zarazem.

6)    Współuczestnicy stosunków rodziny i szkoły mają poczucie wzajemnych i ksobnych powinności, wypływających z podzielanego świata wartości, a zwłaszcza ze stosunku do dobra i zła.

7)    Współkreatorzy stosunków rodziny i szkoły są wiarygodni i naturalni dzięki autentyczności bycia.

8)    Współuczestnicy stosunków rodziny i szkoły toczą nieprzerwany dialog międzyludzki, zastępujący arbitralne decyzje którejkolwiek zc stron (zwłaszcza dorosłych) oraz strategicznie pojmowane sposoby oddziaływania (wpływu) wzajemnego.

9)    Stronę emocjonalno-uczuciową stosunków wzajemnych przepaja empatyczne rozumienie siebie nawzajem, a przynajmniej wola w doświadczaniu takiego rozumienia.

10) Pomyślna kontynuacja trójpodmiotowo-partnerskich stosunków jest możliwa dzięki osobowo-autonomicznej ich „atomizacji”, opartej na zaspokajaniu potrzeb samorealizacyjnych przez współuczestników.

225