P1020557

v dorobku kultury narodowej tym wi*** na* **** ^ *

ojcowizna

4.    Władanie ekonomiczna a własność osobista.

Podstawą stosunku między jednostką, a ojczyzną ideologiczną jest podporządkowanie tej ojczyzny, narodowi w którym ta jednostka uczestniczy .

W jakim sensie ojczyzna ideologiczna jest własnością narodu? Jakie funkcje w ogóle mogą wchodzić w grę. gdy mówimy, że cos jest własnością grupy społecznej?

Własność w odniesieniu do ojczyzny i członków narodu odpowiada pojęciu własności ekonomicznej tylko w jednym z dwóch jej znaczeń - w tym, kiedy pojęcia posiadania używamy dla wyrażenia stosunku przyporządkowania osobistego między osoba a przedmiotem, gdy przedmiot, który nazywamy swoim, stanowi jak gdyby przedłużenie naszej osobowości. Długie obcowanie z przedmiotem jako skutek posiadania ekonomicznego może stać się źródłem osobistego przyporządkowanie, kiedy przedmiot zrasta się z naszą osoba (Tatry dla taternika są ekstensją jego osobowości).

5.    Wartości stanowiące własność grupy społecznej.

Tam, gdzie mamy do czynienia w własnością grupową (w drugim znaczeniu - związku głębszego ) przedmiot przyporządkowany zbiorowości może stanowić oś krystalizacji, która decyduje o istnieniu tej zbiorowości, zmieniając zespół jednostek w grupę społeczną albo przynajmniej wprowadzając do istniejącej zbiorowości nową więź. która zmienia jej charakter (...). Zbiorowość w swoim aspekcie wewnętrznym istnieje jako zbiorowość tylko poprzez obrazy, jakie przybiera w świadomości składających się na nią jednostek. A w tych obrazach istotnym czynnikiem wiąiącym mogą być właśnie podporządkowane grupie zewnętrzne wartości, na których tło rzutujemy cały ten zespół ludzi

Taką wartość, która staje się nieodzownym elementem wyobrażenia grupy pewnego typu, jest przede wszystkim ziemia. Tajemniczy związek wywodzi się jeszcze z pierwotnych grup terytorialnych, ma odzwierciedlenie w religii. Poza ziemią, składnikami krajobrazu, budowlami i osiedlami w większych zbiorowościach wchodzą w grę tzw. wartości niematerialne: dorobek kulturalny grupy (np. literatura narodu).

Największe znaczenie mają tego rodzaju wartości w wielkich zbiorowościach takich, jak naród nowoczesny, gdzie członków nie łączy osobiste współżycie, lecz jedynie przekonanie, że wszyscy są w taki sam sposób zw iązani z pewnymi wartościami podporządkowanymi całej grupie. Bez tego przekonania niemożliwa byłaby więź społeczna w tej skali. Więzią powszechną jest więź przekonaniowa o analogicznym stosunku ze strony wszystkich obywateli do tego tworu przestrzennego.

6.    Współzależność między ojczyzną prywatną a ojczyzną ideologiczną.

W małych zbiorowościach ojczyzna prywatna i ojczyzna ideologiczna mogły posiadać ten sam odpowiednik terytorialny.

W mieście średniowiecznym, w dawne greckiej polis, ojczyzna prywatna poszczególnych obywateli mogła sięgać granic ich ojczyzny ideologicznej

Wraz z rozrastaniem się zbiorowości terytorialnej następuje rozdwojenie: ojczyzna prywatna staje się tylko częścią ideologicznej, a równocześnie ojczyzny prywatne poszczególnych członków wielkich zbiorowości mnożą się i różnicują. W dużych zbiorowościach narodowych poszczególne regiony stanowią odrębne środowiska, z czym wiąże się fakt, że ojczyzny prywatne obywateli jednego kraju mają całkiem inny charakter.

Nie można jednak traktować ojczyzny prywatnej tylko z regionem gdzie spędziło się dużo czasu lub z którym wiążą nas liczne przyjemne wspomnienia. Takie miejsce można mieć również na obczyźnie.

Porównując emocjonalny stosunek do środowisk na obczyźnie z emocjonalnym stosunkiem do „prywatnej ojczyzny” znajdującej się w granicach ojczystego kraju, możemy stwierdzić, że stosunek do tej osobistej ojczyzny, chociaż także oparty na nawykach, jest wzbogacony pewnymi elementami przekonaniowymi, które nie mają miejsca podobnym przywiązaniu do środowisk obcych. Te elementy przekonaniowe, to wiara, że z tym właśnie środow iskiem ojczysnm jestem związany w specjalny sposób, że ta więź jest predestynowana i, że angażuje ona głęboko moją osobowość (wrośnięcie w daną ziemię poprzez przodków, docenienie faktu, ze to tu po raz pierwszy ‘ujrzałem światło dzienne’). Stosunek uczuciowy do tej prywatnej ojczyzny jest poparty nakazem moralnym: jest on także moim obowiązkiem. Okolice stanowiące moją ojczyznę osobistą reprezentują także ojczyznę w znaczeniu ideologicznym, której są częścią. W ten sposób pojęcie ojczyzny ideologicznej rzutuje na nasz stosunek do ojczyzny prywatnej.

Fakt, że ojczyzna prywatna reprezentuje ideologiczną ma i odwrotną stronę: ciepły, osobisty stosunek uczuciowy, przenosi się na ojczyznę ideologiczną.

Trzeba zaznaczyć, że ideologia narodowa nie jest niezbędna, aby lokalnej ojczyźnie w granicach narodowego obszaru nadać świętość.

7. Metody rozszerzania stosunku osobistego względem ojczyzny.

W miarę narastania naszych osobistych doświadczeń rozrasta się nasza prywatna ojczyzna. Metody:

a)    Wędrówki aczkolwiek rzadko daje takiego połączenia jak nawyki wytworzone w życiu osiadłym.

b)    wytworzenie osobistej łączności z szeregiem punktów rozrzuconych po obszarze całego kraju.

c)    literatura i cała kultura narodowa, tradycja historyczna - obcowanie z tymi elementami (mapy, zdjęcia, kino radio - zmniejszają dystans)