P1050809

titrantu, co pozwala na śledzenie przebiegu reakcji i wyznaczenie jej punktu końcowego.

Podział miareczkowania amperometrycznego jest podobny do podziału amperometrii. Rozróżnia się dwa zasadnicze typy miareczkowania amperometrycznego: z jedną elektrodą wskaźnikową i z dwiema elektrodami wskaźnikowymi.

■ z jedna elekt rot wskaźnikowa

Miareczkowani* amperometryczne ^

z doprowadzony* napięciem z zeunątr

bez doprowadzonego napięcia z zewnątrz

z dwiema elektrodami wskaźnikowymi Cdo martwego punktu dead stopi

5.8.2. Miareczkowanie amperometryczne z jedną elektrodą wskaźnikową

Miareczkowanie amperometryczne z jedną elektrodą wskaźnikową jest najbardziej rozpowszechnione i według IUPAC termin miareczkowanie amperometryczne odnosi się właśnie do tego typu miareczkowania [1.10]. Jako elektrodę wskaźnikową używa się KER lub częściej mikroelektrody stałe. Jako elektroda porównawcza najczęściej stosowana jest nasycona elektroda kalomelowa. Ponieważ elektroda wskaźnikowa ulega w czasie elektrolizy polaryzacji, ten typ miareczkowania określany jest również jako miareczkowanie z jedną elektrodą polaryzowalną. Zgodnie z nomenklaturą zalecaną przez IUPAC, należy jednak używać określenia elektroda wskaźnikowa (ang. indicator electrode) [1.10].

Zasada miareczkowania amperometrycznego

W polarografii stałoprądowej wyznacza się zależność natężenia prądu od doprowadzonego napięcia. W miareczkowaniu amperometrycznym doprowadza się stałe napięcie E_p odpowiadające granicznemu prądowi dyfuzyjnemu (rys. S.60a) i bada zależność natężenia prądu od objętości dodanego titrantu (rys. S.60b). Zmiana natężenia prądu jest spowodo-