P1050814
WOLTiKMFEKOMFIKU I LMPEKOMFTKM 402
Gdy substancja oznaczana, titrant i produkt reakcji nie są depolaryzatorami, miareczkowanie można przeprowadzić metodą wskaźnikowa dodając do badanego roztworu niedużą ilość substancji, która ulega~lVakęji elektrodowej, a ponadto reaguje z odczynnikiem miareczkującym — ale dopiero po zakończeniu reakcji i oznaczanym jonem. Przykładem jest aztfaćźeńłe gfimf*przez miareczkowanie mianowanym roztworem fluorku potasu w obecności żełaratWU, które jest substancją wskaźnikową. Glin (podobnie jak beryl i cyrkon) tworzy łatwiej kompleks fluorkowy niż żelazo i reaguje z fluorkami jako pierwszy. Gdy glin jest całkowicie związany w kompleks, fluorek zaczyna reagować z żelazem(IIl)-i natężenie prądu wywołane obecnością żelaza(III) się zmniejsza. Krzywa miareczkowania ma kształt pokazany na rys. 5.62f.
Miareczkowanie z doprowadzonym napięciem
Schemat podstawowego układu do miareczkowania amperometrycz-nego z przyłożonym napięciem przedstawiono na rys. 5.63.
Napięcie stałe ze źródła / jest poprzez drut oporowy 2 podawane na układ elektrod 3. Ruchomy styk 4 pozwala na dobór odpowiedniego napięcia. Włączony równolegle woltomierz 5 służy do pomiaru napięcia. Włączony szeregowo amperomierz 6 mierzy natężenie prądu
W sprzedaży nie ma gotowych urządzeń do tego typu miareczkowania; zazwyczaj korzysta się z polarografów lub zasilacza stabilizowanego o zakresie od +4 do —4 V i granicznym natężeniu 500 pV. uniwersalnego przyrządu pomiarowego (np. Um-3—Um-5) jako woltomierza i różnej czułości mikroamperomierzy i galwanometrów. w zależności od stężenia substancji oznaczanej.
I
'***' ' ' — I
Schemat układu do miareczkowania «m peronie- 1 rryczncgo z jedna elektroda wskaźnikowa * dopm- V wadzonym napięciem U
Wyszukiwarka