P1050827
o pojemności 50 ml; 1, 2. 3. 4 i 5 ml roztworu wzorcowego CuSO* o stężeniu 1,5 • lO"3 mo 1/1- Roztwór wzorcowy rozcieńczono do 50 ml elektrolitem podstawowym i wodą destylowaną, a następnie wykony-wano polarogramy. Otrzymano następujące wysokości pików: 17. 40. 63. 81 i 108 mm. Jakie było stężenie miedzi i zawartość miedzi
w miligramach w analizowanym roztworze 150 ml k jeżeli wyznaczona dla tego roztworu wysokość pik u wyniosła 8-4 mm ?
Roz H^ązanie. Stężenia molowre roztworów wzorcowych były następ u jat-ce: w 1 ml roztworu 1,5 - 10“3 mol/1 CuSO^ znajduje się I .5 - IO“* moll miedzi(II). Ta liczba moli zostaje w kolbce rozcieńczona do 50 ml. czyli stężenie molowe roztworu polarografowanego otrzymanego przez rozcieńczenie 1 ml roztworu wzorcowego CuSOA do 50 ml wynosi
1,5 10-6 - 1000 £
—-5^- =3- IO-s mol/1
Analogicznie oblicza się stężenie roztworu wzorcowego przy gotowanego przez rozcieńczenie 2 ml (6 - 10~5 mol/1). 3 ml (9- IO-5 mol/1). 4 ml (12- IO ~ 5 mol/1) i 5 ml (15 - IO-5 mol/1). Z otrzymanej krzywej wzorcowej odczytuj o się. że dla h = 84 mm stężenie badanego roztworu wynosi 1 1,7 * 10 s mol/1. Odpowiada to zawartości miedzi -
11,7 - IO ~ 5 - 63.54 = 7,434 - IO-3 g/1, tj. 7.434 mg Cu, 1
- _ 7437
W kolbce o objętości 50 ml znajdowało się —* ■ — = 0.3“7 mg miedzi.
dyfuzyjny graniczny wzorcowego roztworu hydrochinon u o stę-żeruu 1.00- IO 4 mol/1 wynosił 1*7,5 pA. Prąd dyfuzyjny badanego roztworu w tych samych warunkach wynosił 27.9 pA, z tym że badana próbka była 5—krotnie rozcieńczona przed pomiarem. Obliczyć stcze-nie hydrochinonu >v roztworze.
Roz. H'/ą zoit/e -cem (patrz p.
/r
w »
wykonano metody porównywania z 5.2.3). Stężenie badanego roztworu wg wzoru 1
2*7.9 1 7.5
= IO
moLl
= 1.59 - IO
Stężenie badanej próbki 1.59-10—-5 — -7.95-10--* mol/1.
jest
5—krotnie większe
■
Wyszukiwarka