Cukrzyca stanowi jeden z głównych problemów zdrowotnych i społecznych we współczesnym świecie, wynikającym ze znacznego rozpowszechnienia choroby, niekorzystnego wpływu cukrzycy na jakość i długość życia chorych oraz kosztów związanych z jej kompleksowym leczeniem. W Polsce, na cukrzycę choruje 1,8 miliona ludzi, a na całym
świecie 151 milionów.
-Stopa cukrzycowa: infekcja, owrzodzenie i/Iub destrukcja tkanek głębokich w połączeniu z zaburzeniami neurologicznymi oraz chorobami naczyń obwodowych w różnym stopniu zaawansowania w kończynach dolnych poniżej kostki.”
Zmianami patologicznymi stopy objęte jest unerwienie stopy zarówno czuciowe -neuropatia czuciowa: zmiana odczuwania bólu, dotyku, wibracji lub braku reakcji na różnice temperatury, jak również ruchowe. Neuropatia ruchowa powoduje zmiany, wśród których najważniejsze są zaniki mięśniowe. Istotnym zaburzeniem jest pojawienie się neuropatii autonomicznej, która decyduje o zmianie przepływu krwi przez struktury kostne oraz tworzenie się przetok tętniczo - żylnych.
Integralną częścią terapii pacjentów z cukrzycą jest edukacja zdrowotna realizowana przez zespół terapeutyczny. Kształtowanie u chorych odpowiedzialności za własne zdrowie, wyposażenie w wiedzę i umiejętności do życia z chorobą zmniejszy ich lęk i poczucie inwalidztwa, może stać się podstawą prawdziwej samodzielności i niezależności pacjenta.
W edukacji chorych na cukrzycę dużą rolę mają do spełnienia pielęgniarki, ponieważ to one są najbliżej pacjenta, szczególnie w okresie jego hospitalizacji. Właściwa edukacja, połączona z profesjonalną, empatyczną i kreatywmą postaw'ą pielęgniarki ma duże znaczenia dla jakości życia pacjentów z cukrzycą.
Cel ogólny^ Wyposażenie pacjenta w wieckę i umiejętności życia z choroba, tak bv umiał lio^tępowuc w sposób korzystny dla swojego zdrowia.
Cele szczegółowe: sfera poznawcza
zmian