P1080923

218 GNOSTYCKIE SYSTEMY DOK1KYNAI.NE

rżeniu doszło ponownie do interwencji Ojca. Zesłał on w dół Dobrego D_u. cha Myśl Światłości zwaną przez niego „Życiem (r. żeński), która ukryła się wewnątrz niego, aby Archonci nic byli świadomi jej istnienia. „To ona działa w owej istocie, trudzi się nad nią. umieszcza w swej świątyni bez. skazy, oświeca ją aby poznała przyczynę swego niedostatku i ukazuje jej (drogę] wstępowania”. Adam rozbłysnął światłem, które w nim świec i a myśl j_cg0 wniosła się ponad myśl tych, którzy go stworzyli.

Człowiek Skrępowany w Ciele Materialnym

Z teco powodu Archonci wraz ze wszystkimi aniołami i mocami podjęli nową decyzję. „Wywołali oni wielkie wrzenie (żywiołów). Zawiedli go do cienia śmierci. Stworzyli ponow nie nowy twór z ziemi |=„materii"). wody [=„cicm-_ności”J. ognia [=„żądzy"J i wiatru (=„antyducha )... Oto okowy, oto grób dała. w które człowiek został przyobleczony po to, by ciało było (dla niego] kajdanami Materii". W ten sposób stworzenie ziemskiego człowieka zostało dokończone a on został przez Jaldabaotha umieszczony w raju. (Na ten temat i na temat rozróżnienia między dwoma drzewami zob. cytat na s. 106).

Stworzenie Ewy

Aby wydobyć z Adama ukrytą moc, którą Ciemność ścigała, lecz nie była w stanie dosięgnąć, Jaldabaoth pozbawił Adama przytomności (zdolności po-znania) i „z żebra jego" wcielił w postać kobiety (znajdującą się w nim?) Myśl Światłości. Lecz kobieta owa zdjęła zasłonę z jego zmysłów, on zaś, „ocknąwszy się z upojenia Ciemnością", rozpoznał w niej swoją istotę.¹⁵⁰ Za pośrednictwem znajdującej się w Ewie Epinoi Chrystus pouczył Adama by ten zjadł owoc z drzewa Wiedzy, czego zakazał mu czynić Jaldabaoth „aby nie spojrzał w górę na swą doskonałość i nic odkrył przez to swej nagości". Lecz wąż (w stadium późniejszym - zobacz niżej) nauczył go żądzy płodzenia, która służy interesom Archonta.

Walka o Człowieka: Duch i Antyduch Gdy Jaldabaoth spostrzegł, że Adam i Ewa zdobywszy gnozę zaczęli się od

¹⁵⁰ Ponieważ tekst jest w rym miejscu niejasny przedstawienie moje jest tylko przypuszczalne.

niego odwracać, przeklął ich i wyn_Cd/ii , rui..- -Później ogarnęła go żądza kuSw bS " ^n,'P^r“",kn,oną ciemność, dwóch synów: Javd „ obliczu ni,dAv,cd/i_a . n ' ^    * ^kt6tą P°^CZąl

po dz,< dzień wśród ludzi pod imionami k! TJ’    ^ ^/nanyth

Tego", postawił ponad ogniem , wh.r,™ ‘ T ^Eh>"^na< -*!"»*««•-wicdliwcgo". ponad w₍,d_;, , _7icmj ‘ JTt 5™°* '^{v>ZS7C)l Javft}-władze nad -grobem" (tj. ciałem) - ,ak_a 'm." V "“P^{61 s}P^,awu« ^oni jeśli idzie o egzegeze Starego Testamentu' ₇ T^>rcu<4^{a to} prawdziwy wyczyn Adamie pragnienie rozmnażania sic (a więTlS^{JaWabao,h w} Adam począł /. Ewą Setha, inicjując ,1 sijLESta? ‘T *“    > ‘

przebudzić pokrewną esencje w człowieku^ nol    ^prokrcaci¹' ^Ab>'

i złu. które cechuje „grób". Matka wysłała ku potolcnkL^"f*'* ^W,CdZy Ducha. Nieprzerwana aktywność mLzyncao durh,    ^SWO)Cg°

przyjście Ducha z. samych świętych Eonów L “ ^{ma P}!?*^80,OWać '^{c na P} Temu działaniu Archonci prz^^l.S«*>• _ich „Fałszywego Ducha",, k^ry

_nich sw-ą pajęczą steć. zmcczuła je. zamyka, ściąga w dół. wiedzie naCnowrc _ku z emu , w ten sposób czyn, ,c niez.do.nymi do wiedzy. On też^cZl wtedz.ialny za kontynuację wszelkiej cielesnej prokrcacji.    ^

Ustanowienie Hcimarmcnc

TTzeba ^pomn.cć o tnnym posunięciu Ciemności w tym wielkim pojedynku-ustanów,en,u hcnwrmcnc. diabolfcznego wynalazku Archoma. Widząc, że wysiłki Ducha budzącego w ludziach zdolność do myślema prA-nosza efekty „zapragną! on posiąść ich zdolność myśli (zapanować nad nią)... Wraz ze swymi mocami podjął następujące postanowienie: pozwolili zaistnieć Losowi i poprzez miarę, okresy i czasy skrępował, bogów niebios Iplanciy i gwiaz.dy|, aniołów, demonów i ludzi, lak aby wszystkie ie byty znalazły się w

jego niewoli, zaś on [Los] aby stal się panem ich wszystkich: zly i przewrotny to plan”.

Wszystkie te zabiegi, choć groźne i opóźniające dzieło zbawienia, kończą się ostatecznie fiaskiem. Możemy tu pominąć dalsze wydarzenia i na tym zamknąć naszą relację.

^IM Antimimon pneuma. postać znana też z „Pistis Sophia^- (utworu późniejszego): termin najwyraźniej bardzo rozpowszechniony w jednym z odgałęzień gnostycyzmu.