P1080974

₃₁s_JrOW_bO^^    ^{NAD (}'^NOS1^^Y/-^M^. _

_krok poczynili walcntynianic w stosunku do pierwotniej, ocenić jak "te    ^ której się sami zaliczali.

_szcg° po*to<"“'„^Krok ten jest również widoczny w znaczeniu nadany*

^C) c 1    zarówno wówczas, gdy jest t>no czymś przygodnym (jak-

cierpień,,, Sopna.).    ^ _wrus/nj_ncy sposób), jak i wówczas, gdy jest ono

Kolwtek o powiodą >    decydującym, jako jego druga faza.

dla procesu Kosmogon. S    ^ _przc, „_blqd". który w pierwszej

r°^niCWT_asEspowodował powstanie ciemności . chaosu nie tstnie-fazie w jakiś s|* - I _s(anowi| ^ _momstyczny teorii dualtstyczncj). jących poprzedni (    ^ _r07paczy, żalu i innych emocji prze-

byl to ^w^'“^rŁ"^)ą •    ’ _wjn..‘ sophię. Jest oczywiste. Ze stanowiły one cz.ę«

pelmających obar . «l _{sję spcku}|_atywncgo opracowania. Co na ten całej historii zam    kopiyiskic? W „Apokryfie Jana" rozpacz Sophii

doi,cv    w praco!. kosmogonic/nym. kulę, |_u,

ma rozpacz czynn    . reakcja na niego, choć ma ona udział we

wcześniej ^b>''* ^ ^n>'_Sophd 'j tymczasowym wybawieniu. Przypomnijmy te Z własnym nawróceni P •    . _rozbudowany dramatyczny opis tego

^sobic; ^{zc W}“r«ic jego emocjonalnej ekspresji (por. wyż.ej s. 82). cierptenta s uzy    * J ^S<_wiala- upomnianego wcześniej z racji tego,

Ale w utworze - ^ implikacje tematu Sophii, właśnie jej rozpa-iż. uwzględniaoni    ^ . ₍^_{rcza r}„|_a. a przeto poprzedza ona sta-

czy przypisana zos )    ^oranic/ntl ciemność" i „otchlannc wody"

dium dcmiurgic/nc. p A ¹    .    • powodu własnego pierwotne-

(czyli a-») s»nc» gg    ^

V CM- -"i '“T^STo? .S CO 0,1. (147, 23-34). W

niższą.² Jednakie od powyższego stanów l ----—__

dzenia szeregu psychicznych i hyliczrJT^^¹¹¹⁰i^c^noz_nar,„ namięmoici nadal pozostaje <|₀ „_oh ^{lh clcn}»nińw^ . ^c8^0wyprow».

nowych źródłach nic okazuje    Sfi*? ' ^h

czegoś równic misicrncgo: jen,, _<>r- „ ^c P°« kręp_1<Jm    nic w

wciąż na nowo.    ' ®°    ukazj^2alcn‘»"«ifekim

Szczególne kosmogoniczne znaczenie .    " °”^om

przetłumaczonych przez H. M. Schcnt,,. . ^<Vh l^1ism barhcl«„„

tów" i (zgodnie z zaproponowanym f’ ^m'^anowicie „Hj²⁸. °^MycWch*

świata", usprawiedliwia przytoczcie^ s"'^{080 ,y,ulcm}) !o n^_h^.^Ch°ⁿ‘

cznych zobu tekstów, śc.sfy związek .^{3 4}££ ⁵ kosoni

przy pomocy następujących punktów JnolcK ^pr/td^*H SchcS

przez stworzenie zas.ony przed światem £Ł_t^{UpMck 2} Sophii

teru; pochodzenie męsko-żetiskiego Jaid-m    ^^u,w°rccnie cierna , T

nów; pycha Jaldabaotha i _jcj ukaranie; wyw^i'⁸⁰ ’""^fckich*

Sabaotha; pochodzenie śmierć i j_CJ synów S " *'⁸" ^5kru«°ncgo w_na

zawiera opis bardziej szczegółowy, zaś nazwl Czi P'*¹™*”* Mata"

odniesieniu do najwyższego Boga pojawia wy"‘śmiertelny- w

wyborze ustępy są tak dobrane, by tHlpowi^^" "J™’ ^W mogomcznego.    ^UJI> Porządkowi procesu kos-

1. Hipostaza Archontów (NHC 11. 4)

..Tam w górze, w bezkresnych eonach (przestrzeniach) istnieje Wie-czność. Sophia, zwana Pistis, chciała sama spłodzić jakiś twór bez. udziału partnera. Jej dzieło siało się obrazem niebios, tak że między conam, górnymi, a tymi. co są poniżej, istnieje jak gdyby zasłona. Poniżej tci zasłony powstał cień. który przekształcił się w materię. Padł on na pewien ograniczony obszar i ukształtował się tam w twór materialny, podobny do poronionego płodu. Piętno owego cienia zaciążyło na nim; stal się samolubnym zwierzęciem o kształcie Iwa (Jaldabaoth)... Otwarłszy oczy swe

1

.Widziała niegodziwoić i odstępstwo. które przy lgnęło do jej syna. Przepełniał ją    (etc.):

zob. wyżej &. 215.

²⁵⁷ Na temat poczęcia demiurga poprzez odbicie w wodach otchłani zob. s. 179 przyp. 112; por. ogólne uwagi odnośnie motywu lustrzanego odbicia ss. 76 i nn.

2

Zró#.mcownniclojcM w pełni obecne w „Ewangelii według Filipa", 60. LO-15 „Czym innym jot Echamot a czymś innym jest Echmot. Echa mol to Mądrość (Sophia) prosta. Echmot zaś jot

3

Modrością Śmierci... Ją to nazywa się Mądrością małą". Według relacji „Ewangelia według Filipa* jest utworem wnlentymnńskim — por. H. M. Schcnkc w. „Thcologischc Litcraturzcitung" 84

4

(1959) 1, coł. 2 i n.

5

²⁵⁹ „Thcologischc Litcraturicitung" 84 (1959), 4. col. 246 i n.