P1100145

P1100145



Zdolność rozdzielcy metody, charakteryzująca możliwość oznaczania danej substancji w obecności innych substancji, określa się przez maksymalną wartość stosunku stężenia substancji znajdującej się w nadmiarze do stężenia oznaczanej substancji, dla której można jeszcze wykonać oznaczenie. Zdolnoić rozdzielczą można podwyższyć, stosując elektrody cienkowarstwowe, ponieważ metale szybciej dyfundują z cienkiej warstwy, a uzyskiwane pika są węższe.

IO.Ć. ZASTOSOWANIE

Najczęściej stosowaną metodą oznaczania elekt roanal i tycznego z elcktrolrtycz* rym zagęszczaniem substancji badanej jest metoda polarografii amalgamatowej, która w anglosaskiej literaturze określana jest terminem anodic stripping voliametiy, albo anodic stripping polarography. w literaturze radzieckiej — polarograf ja 3 na-koplenijem lub amalgamnan polarografia.

Omawianą metodą najczęściej oznacza się miedź. ołów. tal. kadm i cynk <ry*. 10.2) Oznaczano także bizmut, cynę, antymon gal, german, uran, bor, potas.

Rys. 10.2. Oznaczanie Tl*. Pt»** i Cdz* metodą rozpuszczania anodowego po Ich uprzednim

elektrolitycznym wydzieleniu w postaci metali

Przy odpowiednim doborze elektrolitu pedstawowego można oznaczać kilka pierwiastków obok siebie, np. Cu, Pb, Cd, Zn w wodorotlenku sodu — minimalne stężenie IO * %: Cu. Pb i Cd w wodach mineralnych — minimalne stężenie 10"*-10~* M. błąd oznaczeń wynosi ±15%; Bi. Pb, Sn w kwasie cytrynowym (stosuje się tu elektrodę złotą) itd.

Metodą elektroanalityczną z elektrolitycznym zagęszczeniem na katodzie można oznaczać:

1.    Substancje tworzące metaliczną powlokę — Ag. Au nu elektrodzie Pt, lig na elektrodzie grafitowej i inne.

2.    Aniony tworzące trudno rozpuszczalne połączenia z materiałem elektrody. Można tu wymienić m. in. oznaczanie halogenków na elektrodzie rtęciowej (naj-

czętócj stosowana elektroda), srebrnej lub grafitowej oraz oznaczanie naiafeów na elektrodzie grafitowej.

3. Metale tworzące trudno rozpuszczalny związek z którymś ze składników roztworu. Pierwiastki, które mogą występować na kilku stopniach utlenienia tworzą związki o różnej rozpuszczalności. W Wyniku reakcji elektrodowej oznaczany pierwiastek przechodzi na taki stopień utlenienia, przy którym tworzy trudno rozpuszczalno połączenie z jednym ze składników elektrolitu podstawowego. Jeśli reakcja jest dostatecznie szybka, powstające połączenie zaczyna wydzielać się na powierzchni elektrody. W ten sposób można oznaczać np. Fe, Mn, Ce, Sb, TI, Pb, Cd i inne pierwiastki. Stosując odczynniki organiczne często osiąga się wysoką selektywność oznaczenia.

11. KONDUKTOMETRIA 11.1. POJĘCIA PODSTAWOWE

Konduktometria jest metodą ełektroamdilycaią opartą na pomiarze przewodności przewodników drugiego rodzaju.

Według prawa Ohma napięcie na zaciskach liniowego dwójniki biernego jest proporcjonalne do natężenia prądu, który przepływa przez ten dwójnik. Współczynnik proporcjonalności R nazywany jest oporem dwójnika biernego. Praktyczną jednostką oporu jest om (fl s Y-A**1)* Jeśli powierzchnia przekroju poprzecznego przewodnika jest dużo mniejsza niż jego długość, można założyć, że prąd jest równomiernie rozłożony na tej powierzchni. W takim przypadku opór jest wprost proporcjonalny do długości przewodnika / (m) i odwrotnie proporcjonalny do powierzchni jego przekroju A (m3)


(1U)

gdzie g — opór właściwy (rezystywność) stosowanego materiału Hm.

Odw rotność oporu elektrycznego nazywana jest przewodnością G. Praktyczną jednostką przewodności jest simens (S = fl"1 e A-V“ł) (w starszych pracach jednostka ta oznaczana jest symbolem mho - odwrotnie napisany ohm). Odwrotność rczystywności nazywana jest przewodnością Mchtą x(S-m~l). W przypadku elektrolitów często stosuje się jednostkę S-cro”1 (1 S cm“ł » 100 S m-1). Przewodność przewodnika liniowego jest wprost proporcjonalna do powierzchni jego przekroju poprzecznego A j odwrotnie proporcjonalna do jego długości /


(UJ)

Pod wpływem zewnętrznego poła elektrycznego występuje w elektrolitach ukierunkowany ruch jonów nazywany migracją. Szybkość ruchu migracyjnego charakteryzowana jest przez ruchliwość jonów v, (szybkość ruchu jonów przy jednostko-


Wyszukiwarka