P1050004
wpływ na bieżący skłonność do oszczędzania oczekiwań co do takich zmian, ki* miałyby nastąpić dopiero za wiele lat, wydaje się nieznaczny. Wreszcie założę^' o dodatnim wpływie redukcji płac na rozmiary produkcji i zatrudnienia (podań* efekt niekeynesowski) pomija jej negatywny wpływ na efektywny popyt, a wobect co - na podejmowane przez przedsiębiorców decyzje co do wielkości produkcji i* westycji.
Za empiryczny przy kład potw ierdzający słuszność koncepcji niekeynesowski^; efektów uważa się m.in. politykę ograniczania wydatków publicznych w Danii ł k tach 1*)S>-10So i w Irlandii w latach 1987-1989, czemu towarzyszyło nie zwolnię* dynamiki gospodarczej (jak tego należałoby oczekiwać na gruncie teorii efekty** go popytu), ale jej przyspieszenie2”. Jednak taka interpretacja źródeł przyspieszę* dynamiki gospodarczej w ty ch krajach budzi zastrzeżenia i wątpliwości zarówno i względu na empiryczne trudności weryfikacji niekeynesowskich efektów, jak i nak ze w krajach, gdzie takie efekty miały wystąpić, z reguły u źródeł przyspieszenia 4 namiki gospodarczej leżały inne czynniki niż konsolidacja fiskalna27. W każdym je nak razie, walor tych empiry cznych analiz jest ograniczony, wskazują one bowiem-; czci na re przypadki, kiedy- banki centralne skutecznie usztywniały podaż pieniądz przy ekspansji polityki fiskalnej, co oczywiście otwierało drogę do zmian stóp proca towych. kursów walut xtd_ grosso modo zgodnych z koncepcją efektów niekeynesc* kich. niż na przypadki, kiedy takie efekty występow ały mimo elastycznych dostos-wań podaży pieniądza do zmian łącznego popytu.
3.6. Konsensus waszyngtoński
Ekonomia podaży wraz z nową neoklasyczną syntezą leżą też u podstaw tzw. kotw susu waszyngtońskiego. Przedstawiony przez Jamesa Williamsona pod koniec ż
ł Zoo. E Cii willi M Pasano,dpiSnerr Fani Cannacaonsbe Expanśanary? Tata of TaoSa E^rrprtm Ccurjnes. - NBER Maanetonamia Anmml 5, pod red- O. Blancharda, S. Fischera. Th: Press. Caratmdst: Mass. 1 -M>. soó też wagę autorów. \0n-Keynesu2n Effecs of Fucal Policy Cfcaęe:> •enEndncr and Ar Smedńh Expchence. _S»«fch Economic Pblky Rrv>e»~ 1996. *oL J.*; Eapran ufop efektów afekemnesowskidi w nowych krajach członkowskich UH fw EstoaLB-■wic. aa tjonńe. * Mae. w Czechach. Słowacji. Slot nu i na Węgrzech) zawiera powołana mjjzj J* A. ftaonn i E Cokowicza z 2D05 r. Przykład Irlandii maże jednak budzić wątpliwości związane k sS ęwci ich bcaprwrefłfh ■■ itp p op in-ftji-P »tym kraju, od których transferowane zyski byt)**
ładnych Imach tego ■‘mn-gn rzędu co nowe kiwcrtycjf (ach. ŁŁaskŁ R. Rnrmwrh.fromAcgnntnń łmc bthad. Oraz Pcrnego! SpaóL and Lotom for die Sen Accession. „The Memu lassa*l> Im I ■d l~ii—u Stodies Research Report", nr 298,fipfec2003).
'2ab.&Bckagca.CawM«/llainid, ft. Arom and J Tatara, The MacałŁnw” fiai.-ł9anwtn. _Broo«jo«s Papers oo Emoonńc Actmtjr-1998. nr 1; O. RtanrfaanŁAfaopgoW' Dobk-HiI haonfead. Eagltuond Cfeife N J. 300ssyd. — ł 337; D. Prammer. Erj>n iń—jrF^ Casso&iaśams? Am Appnśosl afche Lmrramne of Noa-Ktymemm Egetts of Focal hdky and a Gsx& fm hww JloKtar Pofecy ad the Ecooorm" 20W. nr 3 (Nationai Bank of Aistra) oraz ■4111*^ wyżej murawa Łaskiego i Roanacha.
osiemdziesiątych21, w następnej dekadzie stal się on teoretyczną podstawą zalecanej polityki gospodarczej. Mimo krytyki niektórych jego zaleceń w następnych latach i niezależnie od tego, że w dwóch podstawowych punktach jego propozycja od początku odbiegała od stosowanej praktyki (Williamson nie zalecał otwarcia rynku kapitałowego i zalecał aktywną politykę kursową dla ochrony konkurencyjności)1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11’, konsensus nadal pozostaje kanonem polityki gospodarczej zalecanej przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy, zbieżny jest też z podstawami Paktu Stabilności i Wzrostu® i innych dokumentów wytyczających zalecenia gospodarcze Unii Europejskiej. Konsensus waszyngtoński początkowo opracowano do stosowania w krajach Ameryki Łacińskiej i dopiero później rozciągnięto go na inne kraje przechodzące trudności gospodarcze lub znajdujące się w procesie transformacji systemowej. Początkowo składał się z dziesięciu zaleceń, które powinny być przestrzegane, jeżeli polityka gospodarcza ma zapewnić stabilny i zrównoważony wzrost i rozwój gospodarczy.
W oryginalnej wersji konsensus waszyngtoński zalecał: dyscyplinę monetarną (ale nie monetaryzm), reformę i uproszczenie systemu podatkowego (ale nie rady-
2. Ukierunkowanie wydatków publicznych na dziedziny, które gwarantują wysoką efektywność poniesionych nakładów i przyczyniają się do poprawy struktury podziału dochodów (np. państwowa opieka zdrowotna, podstawowa
85
Konsensus waszyngtoński
Utrzymanie dyscypliny fiskalnej.
edukacja. infrastruktura).
Reformy podatkowe ukierunkowane na obniżanie krańcowych stóp podatkowych i poszerzanie bazy podatkowej.
Liberalizacja rynków finansowych w celu ujednolicenia stóp procenlo- I I wych.
3. Utrzymywanie jednolitego kursu walutowego na poziomie gwarantują- I I cym konkurencyjność.
Liberalizacja handlu.
Likwidacja barier dla zagranicznych inwestycji bezpośrednich.
Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych.
Dc regulacja rynków w zakresie wchodzenia na rynek i wspierania kon-
IkurencjL
Gwarancja praw własności.
Ifct* Hn pal itd 1. Wmiw Iwaiowt tor In-ra—Td Trwir—n Witi»wP£
1990
f ** Zob. np. J. Wi— HwlłwMń Wańi ft—t 7MUt aboutihe H&riagacn Cu—i— -"The World Bani ResearchOfcsener'2WO-sol 15.Mi
* P*ki tmui prz-.jo> prra Rade Eirrooeafa UE ■ atnem 1997 >.
Wyszukiwarka