p2180223

OSOBA, i a»

Ił

■ppat role - w pn«y^{1 2}» sw dnałamc jako czyn. co wtąfeg -³. gmaaj M² sMgamuo wypśmć

Ckaił hriqt tu»domości m²m • oamecacj anatmr otattte jaka w u spnfibetwOtoiyy tę funkcje tyłfct>m$.

ŚwiatanośĆ Mn « fcj swojej funkcji wyśłąje «tylko odbitka k» uq odwfctekilBmm Kto. co M²i² «ę~ ² atowiekn. ora² feto, fc I co csłaunk Jak² trnuM—i amcjsae jot M» ważne Aa ttaqi ■Aa aa urn czyn. npnkay nc n pioon^{2 2} następnym na

■uyb&s² i czy² cttennk wchodu w tanki pnuAananwy xn pOfcc² ■ma jakagatalMk dalń O »wc rówmet poznawczego), a ote akaip ma co • aa jk dnqe². Świadome² w owyako od c«Aa Jat .o aaf pnmrląrt cały atowfck, a ukze cały św u² doaaępny dla *fo taalanmp aWotU (ta. dh wg². kifcym jeaaa ja sam). W jaki ł>»» wszyte .o aaf Jctfł Na a warae pysamc traebn odoowiodaoć. » wyko w jest «świadomości w tponśb jej tylko właściwy . Spróbujmy « IwW tMK M

Do nuty ³w poaawcrytb rprłaimych praw ralawiete nalały wmkaC « pradmot. ehaktyisaw² fo atrlilfihr i aa MB drodm jniaarr ^w tya taactcoa akty poaroew aają cteuter aaracjankay. H tmócme ka prsMaaaoui pcnaawmma. | >ia bumem HM Ma mej² H Ida akty m iwa rai i ot ntd). Zdaja a.» aya on aataa powiedzieć o taokadd taoaq U Uaycaa iwiaMilnyi amaiamy. a potaaw-aa aga bym toadnaoiti aa aldtiayd H aktów ata I8B m wfl> ■a • posMa m aEkkijwitfgfc Ma yzryamt a aoką mmmmaśt esy >—tyiają pardlia⁰. Dteaeg² teł imracjnailamf mmmmm Aa aktem

Muaoootc a smacaMC

puaawctych. ducki którym rdobywamy trgzwakok prwttenfamwej ao-rtyłiWoKi » jakimkolwiek jej wymianę, wydaje s² U przysługiwać aktoa świadomości. Akty te nie maja charakteru intencjonalnego. chociaż to. co jest przedmiotem naszego poznania, zrozumienia i wiedzy, jeat takie przedmiotem {wiadomości. O ile jednak zrozumienie i wiedza przyczyniają się do ukmal-iinaaii przedmiotu w sposób intencjonalny, na czym potęga istotny dyna² mm poznawania, o tyle Świadomość ogranicza sit do odzwierciedlenia lego. eo zostało jut w ten sposób poznane. Jest to poniekąd rozumienie jot tro-aaanego. Wyratamy touj pogląd, te istotny dynamizm poznawczy. sama czynność poznawania, eic atlety do i • i a d o a o 1 c i. ^'Jeżeli czynność ta yega aa swoistym konstytuowaniu znaczeń odniesionych do przedmiotów ■OiOMrmych to nic Świadomość konstytunje te znaczenia, cbocial z całą jii—dną konstytuują wc one takie w świadomości.

ttndno wigc wątpić w to. te świadomości przysługuje charakter poznawaj i mwet funkcja poznawcza, jest to jednakie charakter swoisty i funkcja mam. Ten charakter - nazwijmy go „świadomościowym" - cechuje tarów-m pmartególne akty świadomości, jak teł ich aktualny całokształt. który ■oma określić jako ²umc aktów świadomości lub mi jako ich „wypadkową², ca właśnie najczęściej nazywa się po prostu świadomością. Jeśli lwia daaoi Ć odzwierciedlająca (tj. w funkcji edzwier-oaśMmi) rysuje się nam tutaj jakby pochodna całego procesu czynnego poznawania i poznawczego aoraaku do praed-mmti mezjumota. jakby ostatnie jego odbicie w podmiocie pozna-pp. m tóunoczcśmc trzeba przyjął, to tak² odzwieRiedkme czy odbk² *» możliwe tylko wtedy, gdy świadomości przyznamy swoistą zdolność ^Rctwieslama² wszystkiego, co człowiekowi jest w jakikolwiek sposób jauawczo dane. Jednakie owo prześwietlanie mc jest tym samym, co czynne amaana pncd—otńw I pływnee sząd konstytuowanie łeb zancizś Jetefi tśriBjn ciągu mamy mocować to samo partmmt — auro prześwietlanie B raczej ntrzymywamem w świetle potrzebnym tło tego. aby przedmioty i B maczenin poznawcze mogły 5» odzwierciedlać w świadomości, śwm-

1

HR mmMiMfel. Za akty w miii wMiciwym mng Mg jedynie efamtoacje oeo6y Kwdj w²c - ²UCa śoK pownedwjw tpotobem M

wam jot w ty«ku imMnmi. pmnilas mycie aeg² mama Mm² !?³—M ■ >^{3 2}e>w>i ślBwk km jru>aiiuii i; twn»ee²o ew ynjs>n|ej»

2

²•«²’ twcncji hmtjmhan we w tatowy mit Iks aa ja am jedyna w

3

■²iu mneanta. datki iaiar|imśnnlri ak²w wmOcj cxj imaie idn )d»