P1050418

t WIADOMOŚCI OGÓLNE Z ANALIZY INSTRUMENTALNEJ 26

Tablica 1.4. Przykłady sygnałów, których położenie określa rodzaj składnika, a natężenie jego ilość

	Sygnał
	położenie x	natężenie y
Spektrometria cząsteczkowa	długość fali odpowiadają-	absorbancja
absorpcyjna	ca maksimum absorpcji	(wartość absorpcji)
Fotometria płomieniowa	długość fali linii rezonansowej	natężenie emisji promieniowania linii rezonansowej
Spektrografia emisyjna	długość fali linii widmowej	natężenie linii
Polarografia	potencjał półfali	natężenie granicznego , prądu dyfuzyjnego
Chromatografia gazowa	czas retencji	pole powierzchni piku
Termograwimetria	temperatura, w której następuje strata masy	wielkość straty masy

Przykłady sygnałów analitycznych, w których położenie sygnałów określa rodzaj składnika, a natężenie sygnału jego ilość, podane są j w tabl. 1.4 [1.9].

Sygnały rejestrowane w metodach analitycznych mają częs)}| postać krzywych Gaussa lub Lorentza. Są to krzywe typu dzwonową- j go o jednym maksimum i dwóch punktach przegięcia, symetryczne względem prostej przechodzącej przez maksimum i prostopadłej do osi odciętych (rys. 1.1). Oś odciętych stanowi ich asymptotę. Taki lub zbliżony kształt mają np. krzywe absorpcji i krzywe przepuszczalności filtrów.

Sygnał w postaci krzywej Gaussa lub Lorentza jest charakteryzowany przez tzw. szerokość połówkową Ax_t. Jest to szerokość

sygnału na wysokości równej l/2y____ Ponieważ istnieje możliwość

nakładania się sygnałów pochodzących od różnych składników próbki, korzystnie jest, jeżeli sygnały mają kształt wysmukły, czyli odznaczają się małą szerokością połówkową — zwiększa to zdolność rozdzielczą metody. W niektórych metodach analitycznych, np. w |f§ larografii stałoprądowej (patrz p. 5.1), rejestruje się krzywe całkowe j sygnałów. Mają one kształt wydłużonej i pochylonej litery S (rys. 1.2a).|