P1050420

itp. W terenach górskich sieć ta jest nieregularna, wpasowana w układ rzeźhv terenu (linii grzbietowych, wododziałowych), linii potoków i dróg

Podział powierzchniowy ułatwia orientację w lesie, wykonywanie p_llw. geodezyjnych i taksacyjnych oraz prowadzenie ewidencji czynności gospodarczych, stwarza dogodniejsze warunki do pielęgnacji drzewostanów i ich użytkowania, zwiększa bezpieczeństwo przeciwpożarowe itp.

Linie oddziałowe mają najczęściej szerokość 3-4 m, zaś gospodarcze od 4 do 10 m. Powierzchnia oddziałów waha się w przedziale od 15 do 40 ha, przeciętna wynosi ok. 25 ha. Wszystkie oddziały w nadleśnictwie są kolejno numerowane liczbami arabskimi, wg zasad określonych w instrukcji urządzania lasu (25), poczynąjąc od nąjbardziej wysuniętego na północny wschód, pasami między liniami gospodarczymi w kierunku zachodnim, a kończąc na południowym zachodzie lub południu.

Podział powierzchniowy utrwala się w terenie poprzez umieszczenie na skrzyżowaniach linii, przecięciach ich z granicami lub drogami, słupów kamiennych lub betonowych. Na slupach tych umieszcza się numery przylegających oddziałów. Słupy oddziałowe ustawia się z reguły w południowo-zachodniej części oddziału przy skrzyżowaniu linii oddziałowej i ostępowej, w ten sposób do powierzchni oddziału wlicza się północną linię gospodarczą i wschodnią linię oddziałową. Słupy te mają charakter znaków informacyjnych, wskazujących podział przestrzeni leśnej na oddziały, nie są znakami granicznymi tak wydzielonych działek (oddziałów). Oddziały leśne jako działki są treścią map ewidencji gruntów, a także treścią leśnych map gospodarczych oraz map przeglądowo-gospodarczych.

W lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, oddziały leśne (24) są traktowane jako kompleksy gruntów, ograniczone nąjczęściej drogami i innymi trwałymi elementami terenu, o ile w ich składzie występują kontury lasów.

W granicach oddziałów leśnych wydziela się nąjmniejsze jednostki podziału powierzchniowego, tj. pododdziały (wyłączenia, wydzielenia), stanowiące jednostki taksacyjne na potrzeby inwentaryzacji zasobów leśnych.

2.5. Nadzór nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa

Nadzór nad gospodarką w tych lasach sprawuje starosta (1) _w ramach realizacji zadań z zakresu administracji rządowej. Często    _w zakreaie

nadzoru, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, starosta zleca nadleś niczemu, zapewniając jednocześnie środki finansowe na te cele.

Decyzje administracyjne dotyczą ustalania zadań gospodarczych oraz nakazujących wykonanie obowiązków i zadań w zakresie:

-    odnowienia gruntu leśnego po dokonanym wyrębie,

-    ponownego założenia uprawy leśnej,

-    przebudowy nadmiernie przerzedzonych drzewostanów,

-    pielęgnacji uprawy leśnej (wykaszania traw, chwastów),

-    ochrony upraw i młodników przed zniszczeniem przez zwierzynę leśną,

-    ochrony przeciwpożarowej,

-    wykonania czyszczeń miodników i trzebieży drzewostanów w drągowinach i drzewostanach przedrębnych.

Nadleśniczy wydaje także decyzje zezwalające na wyrąb drzew w lasach. Decyzja taka wskazuje drzewa do wyrębu, określa ich liczbę i masę w m*. Upoważnia właściciela do dokonania wyrębu. Po dokonaniu wyrębu ten fakt należy zgłosić u nadleśniczego, bowiem drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu. Polega to na trwałym umieszczeniu na pozyskanym drewnie znaku graficznego, literowego lub cyfrowego oraz kolejnego numeru sztuki albo numeru stosu drewna. Cechowania drewna dokonuje się w miejscu jego pozyskania, przymocowując do drewna płytkę plastikową z numerem (w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa stośiye się płytki w kolorze niebieskim, w Lasach Państwowych w kolorze czerwonym, zaś w lasach AWRSP w kolorze żółtym). Dokumentem stwierdzającym legalność pozyskania drewna jest świadectwo legalności pozyskanego drewna, wystawione przez nadleśniczego.

Zasady cechowania drewna w lasach oraz wzory dokumentów potwie-rdząjąęych legalność pozyskania drewna reguluje Rozporządzenie MOŚZNiL (11).

2.6. Podatek leśny (5)

Opodatkowaniu podatkiem leśnym podlegąją określone w ustawie lasy, z wyjątkiem lasów zajętych na wykonywanie innej działalności gospodarczej niż działalność leśna.

Za działalność leśną, w rozumieniu ustawy, uważa się działalność właścicieli, posiadaczy lub zarządców lasów w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymywania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów w stanie nieprzerobionym.

Podstawę opodatkowania podatkiem leśnym stanowa powierzchnia łasu, wyrażona w hektarach, wynikająca z ewidencji gruntów i budynków. Podatek

17