P1050426

: SYGNAŁY REJESTROWANE W METODACH INSTRUMENTALNYCH 31

Rys. 1.4. Schemat przepływu informacji w analizie instrumentalnej. Rokosz [1.9]

dostarczyć próbce energię termiczną (np. w płomieniu palnika), która spowoduje przejście elektronu z poziomu podstawowego (o najniższej energii) na poziom o wyższej energii, zwykle poziom rezonansowy (najniższy poziom wzbudzania). Kodowanie (etap II) polega więc w metodach emisyjnych na wzbudzeniu atomów. Atom w stanie wzbudzonym jest nietrwały i powraca do stanu podstawowego, emitując sygnały świetlne (etap III). Emitowane sygnały za pośrednictwem tzw. kanału informacyjnego przekazywane są do urządzenia, w którym są zmieniane na wartości mierzone (etap IV). Sygnał świetlny z pobudzonej do świecenia próbki, po wydzieleniu go z widma za pomocą odpowiedniego monochromatora (filtr, siatka, pryzmat), zostaje skierowany na fotoogniwo lub fotokomórkę, gdzie zostaje zamieniony na sygnał elektryczny. Natężenie powstałego fotoprądu jest proporcjonalne do natężenia promieniowania.

Sygnał elektryczny po odpowiednim wzmocnieniu zostaje przeniesiony do gałwanometru, którego wskazania stanowią detekcję sygnałów (etap V). Są one miarą natężenia sygnału wyjściowego (natężenie analitycznej linii widmowej). Etap VI to dekodowanie — proces odwrotny do kodowania. Na podstawie odebranego sygnału następuje odtworzenie przekazanej informacji. Dekodowanie możną też określić jako przetwarzanie sygnałów na zrozumiałą* informację o składzie. Etap VI będzie więc polegał na zamianie wskaza^ przyrządu pomiarowego na dane liczbowe o składzie próbki. Prograa%& dekodowania dostarcza na ogół kalibracja metody analityczną pomocą próbek wzorcowych. We wszystkich etapach metody mom|a wystąpić zakłócenia w postaci błędu systematycznego lub błędąg| przypadkowego.