P1050437

42

1. KONDUKTOMBTMA

Natomiast prędkość kationu v_K lub anionu v_A określają wzory

%-Jf    <^ŁI6*>

ą.-Vj    <^Ł16*» gdzie: u_K — ruchliwość kationu, u_A — ruchliwość anionu.

Jeżeli spadek (gradient) potencjału wyrazi się w V/cm, to ruchliwość jonu można zdefiniować jako prędkość poruszania się jonów w polu elektrycznym o spadku potencjału równym jedności (tzn. 1 V cm). Ogólnie ruchliwość jonu można zdefiniować jako stosunek prędkości jonu w polu elektrycznym do natężenia tego pola. Definicja ta także ma uzasadnienie we wzorze 2.16. Wymiarem ruchliwości jonu

jest —:— = cm V ^łs .

s cm

W roztworach wodnych o rozcieńczeniu nieskończenie wielkim i temp. 25°C, ruchliwości większości jonów niewiele różnią się między sobą i wynoszą ok. 5-10^-4 cm²V^-1s^-1. Od tej wartości znacznie odbiegają ruchliwości jonów OH“ (20,5• 10^-4) i H⁺ (36,2-10^-4).

Zależność między ruchliwością jonów w roztworach nieskończenie rozcieńczonych a granicznym przewodnictwem molowym wyraża wzór

A° _ F(u°++ul)    (2.16c) gdzie: F — stała Faradaya, 96500 C; u° — ruchliwość jonu w roztworze nieskończenie rozcieńczonym.

Ze wzorów (2.15) i (2.16) wynika, że graniczne przewodnictwa molowe indywidualnych jonów można wyznaczyć z zależności

(2.17a)

(2.17b)

2°₊ = Ful XI = Ful

onego

Graniczne przewodnictwa molowe indywidualnych jonów nojki znacza się też, mierząc wartość A° oraz liczbę przenoszenia jedn^M z jonów. Liczba przenoszenia jonu jest to wielkość określającą u< jonu w całkowitym przewodzeniu elektrolitycznym, wyrażona wzi ogólnym