P1050441

2. KONDUKTOMETHIA 46

pomiary przewodnictwa elektrolitów mają charakter porównawczy i wykonuje się je w naczynkach konduktometrycznych. Podczas pomiarów konduktometrycznych bardzo ważne jest zachowanie stałej powierzchni elektrod i odległości między nimi.

Dla każdego naczynka konduktometrycznego wielkością charakterystyczną jest stosunek odległości między równoległymi elektrodami o jednakowej powierzchni / do powierzchni elektrody s, zwany stalą naczynka konduktometrycznego lub pojemnością oporową naczynka k, •cm'¹, — patrz wzór (2.5).

Wartość k dla danego naczynka musi być wyznaczona, jeżeli wykonuje się pomiary mające na celu określenie przewodnictwa danego roztworu. Używając roztworu o znanym przewodnictwie właściwym, np. 0,01 mol/1 KC1, po wyznaczeniu oporu tego elektrolitu R wyznacza się stosunek l/s. Wartości przewodnictwa właściwego wzorcowych roztworów KC1, odpowiadające różnym stężeniom i różnym temperaturom, zostały bardzo dokładnie wyznaczone i zestawione w odpowiednich tablicach. Znając wartość x i mając wyznaczony opór R, oblicza się stałą k ze wzoru

k = x-R    (122)

Podczas miareczkowania konduktometrycznego, gdy badane są tylko zmiany przewodnictwa, nie zachodzi potrzeba wyznaczania wartości k. Ponieważ korzystne jest, aby mierzona wartość była możliwie duża, w celu zwiększenia powierzchni pokrywa się elektrody platynowe czernią platynową. Jednak elektrody stosowane do konduktometrycznego śledzenia przebiegu reakcji strącania są sporządzane z gładkiej blaszki platynowej (łatwość usuwania osadu).

Naczynka, w których umieszcza się badany elektrolit, mogą mieć różną konstrukcję. Kształt naczynka, w którym są umieszczone dwie

Rys. 25. Naczynka konduktometryczne